| چکیده خبر سیاستی: با توجه به ابزار جدید ایجاد شده توسط محققان کالج امپریال لندن، هزینه‌های آینده تکنولوژی ذخیره‌سازی (تکنولوژی انرژی‌های تجدیدپذیر)، در حال حاضر می‌تواند در شرایط مختلف قابل پیش‌بینی باشد. با استفاده از یک پایگاه بزرگ داده، محققان می‌توانند پیش‌بینی کنند که در آینده، براساس ظرفیت‌های موجود هزینه‌های جاری و سرمایه‌گذاری‌ها، مصرف‌کنندگان برای استفاده از فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی، چه مقدار باید پرداخت کنند. به عنوان یک نمونه کوچک، تیم تحقیقاتی پیش‌بینی می‌کند که تا اوایل سال ۲۰۲۲ اتومبیل‌های الکتریکی می‌توانند رقیب بالقوه اتومبیل‌های بنزینی شوند. آنها همچنین نشان می‌دهند که باتری‌های خانگی – که در پانل‌های خورشیدی در خانه‌های شخصی استفاده می‌شوند – می‌توانند در دهه ۲۰۳۰ شکل رقابتی به خود بگیرند.زمانی که فناوری‌های جدید گسترش می‌یابند، تولید افزایش می‌یابد و هزینه به دلیل افزایش حجم تولید کاهش پیدا می‌کند. این کاهش هزینه معمولاً به دلیل بهبود و ثبات در روند تولید است. این مورد درباره انرژی‌های تجدیدپذیر، مانند پانل‌های برق خورشیدی صدق می‌کند و محققان انتظار دارند که با گسترش این تکنولوژی، هزینه‌های مربوط به آن کاهش یابد. |
با توجه به ابزار جدید ایجاد شده توسط محققان کالج امپریال لندن، هزینه‌های آینده تکنولوژی ذخیره‌سازی (تکنولوژی انرژی‌های تجدیدپذیر)، در حال حاضر می‌تواند در شرایط مختلف قابل پیش‌بینی باشد. با استفاده از یک پایگاه بزرگ داده، محققان می‌توانند پیش‌بینی کنند که در آینده، براساس ظرفیت‌های موجود، هزینه‌های جاری و سرمایه‌گذاری‌ها، مصرف‌کنندگان برای استفاده از فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی، چه مقدار باید پرداخت کنند. به عنوان یک نمونه کوچک، تیم تحقیقاتی پیش‌بینی می‌کند که تا اوایل سال ۲۰۲۲ اتومبیل‌های الکتریکی می‌توانند رقیب بالقوه اتومبیل‌های بنزینی شوند.
آنها همچنین نشان می‌دهند که باتری‌های خانگی – که در پانل‌های خورشیدی در خانه‌های شخصی استفاده می‌شوند – می‌توانند در دهه ۲۰۳۰ شکل رقابتی به خود بگیرند.
این مطالعه توسط محققان امپریال کالج لندن و در نشریه Nature Energy. منتشر شده است.
منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشید و باد تنها زمانی تولید می‌شوند که شرایط درست باشد. هنگامیکه برق اضافی تولید می‌شود، ممکن است ذخیره نشود و هدر رود، و یا زمانی که به آن نیاز است ذخیره و صرفه‌جویی نشود.
تکنولوژی ذخیره‌سازی انرژی در مواردی مانند ذخیره‌سازی هیدرولیک پمپاژهای سنتی، باتری‌های قابل شارژ و سلول‌های سوختی، می‌تواند مانع از ایجاد هدرفت در چنین بخش‌هایی شود، و موجب فراهم آوردن برق برای زمان‌هایی که با کسری برق مواجه‌ایم شود. با اینحال، بسیاری از این فناوری‌ها هنوز بسیار جدید هستند، به این معنی که تنوع ندارند و پرهزینه نیز هستند.
زمانی که فناوری‌های جدید گسترش می‌یابند، تولید افزایش می‌یابد و هزینه به دلیل افزایش حجم تولید کاهش پیدا می‌کند. این کاهش هزینه معمولاً به دلیل بهبود و ثبات در روند تولید است. این مورد درباره انرژی‌های برق تجدیدپذیر، مانند پانل‌های برق خورشیدی صدق می‌کند و محققان انتظار دارند که با گسترش این تکنولوژی هزینه‌های مربوط به آن کاهش یابد.
با اینحال، با توجه به جدید بودن این تکنولوژی، عدم اطمینان زیادی وجود دارد در رابطه با اینکه چه مقدار ممکن است این هزینه‌ها نسبت به سایر تکنولوژی‌ها کاهش یابند. این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که با سرمایه‌گذاری معقول، فناوری انرژی‌های تجدیدپذیر به زودی می‌توانند بسیار ارزان‌تر شوند.
الیور اشمیت، سرپرست این مطالعه، از مؤسسه گرانتهام و مرکز سیاست‌های محیط زیستی بیان می‌دارد که: «انرژی‌های تجدیدپذیر توسط چهره‌های برجسته‌ای مانند باراک اوباما و بیل گیتس به عنوان فناوری‌های کلیدی با تولید کم کربن در قرن بیست و یکم شناخته شدند.
برای نتیجه‌گیری بهتر در این زمینه، تیم تصمیم گرفت تا اطلاعاتی را در مورد ظرفیت‌های موجود و قیمت چندین مدل از فناوری ذخیره‌سازی انرژی موجود جمع کند تا ببیند چگونه هزینه‌ها با توجه به ظرفیت‌ها افزاش می‌یابد و سپس آنها از این روند استفاده کردند تا محاسبه کنند که چگونه با کاهش سرمایه‌گذاری‌ها در آینده، ظرفیت گسترش این فناوری کاهش می‌یابد.
با این کار، آنها می‌توانند زمانی را پیش‌بینی کنند که سیستم‌های انرژی کم کربن با سیستم‌های سنتی سوخت فسیلیل تلاقی پیدا کنند. به عنوان مثال، هزینه یک مایل (رانندگی) را با استفاده از باتری‌های الکتریکی برقی (از برق تجدیدپذیر) با هزینه‌های استفاده از سوخت بنزین مقایسه کردند.
این تحقیقات نشان داد که با توجه به قیمت فعلی بنزین، استفاده از اتومبیل‌های الکتریکی تا سال ۲۰۳۴ رواج پیدا می‌کند، و ممکن است تا اوایل سال ۲۰۲۲ هم امکان‌پذیر شود. بنابراین عدم وجود پاسخی مناسب برای چگونگی کاهش سریع هزینه‌های این انرژی، باعث عدم اطمینان نسبت به استفاده از این انرژی ظرف ۱۲ سال آینده خواهد شد. در این میان این عدم قطعیت به نفع ماشین مدل ۳ تسلا[۱] است که تولید آن در ماه جاری آغاز شده است.
نویسندگان همچنین اعتقاد دارند که این ابزار برای مقایسه سود سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف استفاده می‌شود. به عنوان مثال، نیروگاه هسته‌ای هینکی پوینت سی[۲] در حاضر حاضر پیش‌بینی می‌شود که با هزینه‌ای معادل ۶/۱۹ میلیارد پوند و تولید انرژی برابر با ۳.۲ گیگاوات تا سال ۲۰۲۵ تکمیل شود.
اما اگر همین مبلغ (۶/۱۹ میلیارد پوند) در باتری‌های لیتیوم یون بزرگ سرمایه‌گذاری شود، تا سال ۲۰۲۵ توانایی تولید ۴۱- ۲۱ GW برق را فراهم خواهد کرد. که این بیش از ۱۰ برابر ظرفیت ذخیره‌سازی فعلی انرژی در انگلستان است، که امکان استفاده از انرژی باد و خورشید را بیشتر می‌کند.
دکتر ایاین استاتهل، همکار نویسنده (نظریه‌پرداز) سازمان سیاست‌های محیط زیستی بیان می‌دارد که: «این ابزار به ما اجازه می‌دهد تا با یکی از بزرگترین عدم قطعی‌ها در سیستم انرژی آینده مبارزه کنیم و داده‌های واقعی برای پاسخ به سؤالاتی مانند چگونگی ذخیره‌سازی برق در بخش تولید، یا اینکه چگونه به صورت مقرون به صرفه ظرفیت باتر‌ی‌ها در پانل‌های خورشیدی شخصی را بالا ببریم، استفاده کنیم.
[۱] Tesla’s Model 3
[۲] Hinkley Point C
منبع: ساینس دیلی
انتشار مطلب، با ذکر نام سایت سیاستگزاری عمومی ایران، بلامانع است.
