ارزیابی سیاست‌های عمومی: آزمایشات تصادفی کنترل شده

ما در مورد سیاست برمبنای شواهد بعنوان روشی برای ریشه دار کردن این نقصان، بسیار شنیده‌ایم اما در مورد چگونگی ارائه این شواهد چیزی نمی‌دانیم. ایده‌ای که ممکن است نوعی دلیل و مدرک ارائه کند که به تصمیم گیریهای آگاهانه بیشتری بی‌انجامد، شهرت زیادی در بین سیاستگزاران ندارد.

 شاید مساله این است که به اندازه کافی برای عموم مردم روشن نشده که این ایده، که سیاستهای جدید را با دقت زیاد بر روی گروههای کوچکی می‌آزمایند، در عمل به چه معناست. در خبر جدیدی که منتشر شده است ما نشان داده‌ایم که هنوز ممکن است راهی طولانی برای پذیرش این عملکرد داشته باشیم. دیدگاه ضروری تری وجود دارد که کاربرد بیشتری از ارزیابی سیاستهای عمومی نشان می‌دهد و شامل آزمایشات کنترل شده رندومی[۱] (RCTs) برای تست بازدهی سیاستهای جدید است قبل از اینکه این سیاستها گسترش پیدا کنند. این بویژه برای سیاستها یا برنامه‌هایی است که محدود هستند و یا اینکه دلیلی بر نمایش اثر احتمالی خود ندارند. RCT ها در حوزه دارو و دیگر علوم برای سالها کاربرد داشته‌اند و استفاده از آنها در شرکتهای کوچک و بزرگ برای تست کالاها و خدماتشان رو به گسترش می‌باشد. آنها بطور ضمنی ساده هستند گرچه ممکن است اجزای پیچیده‌ای داشته باشند. یک RCT حاوی انتخاب نمونه‌ای از یک جمعیت جالب و رندومی است و آنها را به دو گروه (با استفاده از روش برابر پرتاب سکه) تقسیم می‌کند. یک گروه از یک فعالیت اضافی برخوردار است (یک برنامه یا سیاست) اما گروه دیگر هیچ برنامه‌ای را در پیش نمی‌گیرد. اگر RCT بطور مناسب اجرا شود، اختلاف در پیامدهای دو گروه به ما می‌گوید که اثر برنامه پیشنهادی مورد آزمایش قرار گرفته است. راههای دیگری برای اندازه‌گیری شواهد و علل وجود دارند و برخی از آنها نیز لازم الاجرا هستند، مخصوصاً موقعی که اجرای یک RCT امکانپذیر نباشد. در هر حال،  اندرو لی ،دستیار معاون وزارت خزانه‌داری، در کتاب جدیدش با عنوان  Randomize می‌گوید:

محققان سالها در مورد اینکه چگونه بهترین گروه مقایسه‌ای معتبر را عرضه کنند اندیشیده‌اند اما معیاری که گزارش می‌کنند آزمایش رندومی کنترل شده می‌باشد. بطور ساده هیچ راه بهتری برای تعیین مقابله عملی نسبت به اختصاص رندومی شرکت کنندگان به دو گروه وجود ندارد که در آن یک گروه تحت آزمایش رندومی قرار بگیرد و گروه دیگر قرار نگیرد.

مطالعه ما:

در حالیکه حمایت شدیدی در انجمن سیاسی و تحقیقی از نقش مهم آزمایشات و ارزیابیها صورت می‌گیرد، ما اطلاعات کمی از تفکر عموم مردم در مورد اینکه سیاستها چگونه باید اجرا شوند و تا چه اندازه باید قبل از عمومی سازی مورد آزمایش قرار گیرند، در دست داریم. در یک تحقیق انجام شده بعنوان بخشی از مجموعه ANUP ، ما آزمایش تحقیقی آنلاینی اجرا کردیم که سطح حمایت از آزمایشات را بطور عمومی و حمایت از RCT را بصورت خصوصی اندازه می‌گیرد. ما همچنین فاکتورهایی را جستجو کردیم که بر این حمایت اثرگذار هستند و نشان می‌دهند که آیا یک رابطه علی بین آرای اختصاصی، تشخیص شریک و طرف مقابل و حمایت از RCT وجود دارد یا خیر. یعنی اینکه ما یک RCT را بر اساس RCTها و از بین آنها اجرا می‌کنیم. یک بخش از تحقیق که پاسخگو می‌باشد به مسالۀ “در نظر گرفتن یک طرح پیشنهادی فرضی برای تجدیدنظر” شامل یکی از پنج حوزه سیاست است (آموزش در مدرسه، آموزش کودکان پیش از دبستان، حوزه بهداشت و سلامت، حوزه سیاست‌گزاری و حوزه کارآفرینی و جویندگان کار). سپس ما این پرسش را مطرح کردیم که دولت باید کدام یک از رویکردهای زیر را در پیش بگیرد؟

• اجرای سیاست در استرالیا برای همه بصورت همزمان و یکجا
• اجرای سیاست برای همه اما بصورت مرحله به مرحله
• انجام آزمایش سیاست تصمیم گیری شده در بخش کوچکی از جمعیتی که غالباً به آن سیاست‌گزاری نیازمند هستند یا
• اجرای آزمایش سیاست تصمیم گیری شده در بخش کوچکی از جمعیت بصورت رندومی

ما دریافتیم که بیشتر مردم می‌خواهند که سیاستهای جدید دولت بدون آزمایش برای عده‌ای خاص بجز در مورد افراد جویای کار، گسترش یابند. برخی از نتایج مهمی که حاصل شده است:

• شکاف تقریباً متوازنی بین آنهایی که فکر می‌کنند سیاست جدید باید برای همه افراد یکباره اجرا شود و آنهایی که فکر می‌کنند سیاست باید ابتدا روی بخش کوچکی از جمعیت پیاده سازی شود وجود دارد.
• پاسخگویان از سیاست آزمایش در بخش کارآفرینی به شدت حمایت می‌کنند اما حتمالاً ممکن است از یک RCT برای سیاست مرتبط با آموزش در مدرسه نیز حمایت کنند. کمتر احتمال دارد که از آن برای ارائه خدمات بهداشتی و کارآفرینی حمایت کنند.
• آنهایی که در مناطق کم برخوردار زندگی می‌کنند، و آنانی که از سطح پایین آموزش برخوردا هستند، حمایت زیادی از RCT به عمل نمی‌آورند.

دیدگاههای تخصصی و کارشناسانه چه اثری دارند؟ نوع سیاستی که پیشنهاد می‌گردد و اهمیت زیادی دارد این است که آیا افکار و نظرات عمومی باید بصورت بخشی از اجرای یک RCT بررسی شوند یا خیر. در هر حال، دیدگاههای خارج از سیستم سیاسی نیز اهمیت زیادی دارند. ما این اثر بالقوه را از طریق تغییر رندومی عبارت سوال در بین پاسخ دهنده‌ها آزمایش کرده‌ایم. آزمایشی را که ما برای پرسش بکار می‌بریم برای این است تا تنوع پاسخها را در بین پاسخدهنگان در مورد این سوال که آیا متخصصان حوزه سیاست باید از این سیاست حمایت کنند یا با آن مخالفت کنند یا باید بر اساس سیاست موردنظرشان تقسیم بندی شوند، بیابیم (یک سوم از پاسخ دهنده‌ها تابع یکی از این پاسخها هستند). بیشترین حمایت از یک آزمایش بصورت عمومی یا یک RCT بصورت خصوصی زمانی رخ می‌دهد که همگی از این سیاست حمایت کنند که دلالت بر این دارد که پاسخ دهنده‌ها بایستی باور داشته باشند که شواهد و دلایل کافی وجود دارد.

وقتی در نوع حمایت، تنوع و اختلاف وجود داشته باشد؛ میزان حمایت حالت میانه و بینابین پیدا می‌کند. ما تصور می‌کنیم که این برای محققانی که در مذاکرات سیاسی درگیر هستند دارای مفاهیمی باشد. یک اثر بالقوه از یک مذاکره عمومی در نقطه نظرات مختلفی برای سیاست‌گزاران یا دیگر محققان، عبارتست از افزایش سطح حمایت از آزمایشات در بین عموم مردم است. وقتی چنین سیاستی وجود دارد ما باید حالتی از عدم قطعیت ایجاد کنیم بطوریکه برای جمع آوری دلایل در آینده بکار رود. در حقیقت این دفاع از عدم قطعیت، انجام آزمایشات و ارزیابیهای بیشتری در سیاست (و علوم اجتماعی) را تایید کرده است.

ایجاد حمایت:

واضح است RCT ها بطور افزایشی توسط سیاست‌گزاران برای تست اثر برنامه‌های سیاسی بکار می‌روند. در هر حال برای تاثیرگذاری درست و اجتناب از یک واکنش سیاسی شدید، نیاز است تا RCT ها نه تنها از سوی محققان و سیاست‌گزاران بلکه از سوی عموم مردم حمایت شوند. در نگاه اول، این مسیر پیش رو یک مسیر طولانی بنظر می‌رسد.  

منبع:theconversation

[۱] (Randomised Controlled Trials