اشتراک دوچرخه

ایده مدرن سهیم شدن دوچرخه (ارائه دهنده‌ی دوچرخه برای اجاره کوتاه مدت عمومی از ایستگاه‌های متعدد در سطح شهر) در سال ۱۹۹۵ در کپنهاگن عرضه شد اما شهرهای امریکا در طول دهه پیش فقط در حال آزمایش سیستم‌های خود بودند. واشینگتن دی سی برای این کار پیش قدم شد و طرح دوچرخه هوشمند(SmartBike) را در سال ۲۰۰۸ و شبکه‌ای گسترده به نام اشتراک دوچرخه (Bikeshare) را در ۲۰۱۰عرضه کرد.

در مدت چند سال سیستم بایک شیر در شهرهای بوستون،نیویورک،شیکاگو،سن فرانسیسکو، سیاتل و بسیاری شهرهای دیگر عرضه شد. درسال ۲۰۱۶، ۵۵ سیستم در تمام کشور با حدودا ۴۰۰۰۰ دوچرخه فعال بودند.

و تعداد آنها رو به رشد بود. در سال ۲۰۰۷ سیتی بایک (سیستم اشتراک دوچرخه) در نیویورک سیتی ۲۰۰۰ دوچرخه افزود و تعداد ناوگان خود را به ۱۲۰۰۰ عدد رساند. سن فرنسیسکو به لطف داشتن شرکت فورد بعنوان اسپانسر درحال گستردن سیستم خود از ۷۰۰ دوچرخه به ۷۰۰۰ عدد است.

جدیدترین تغییر در این طرح گسترش دوچرخه‌های کرایه‌ای  بدون نیاز به ایستگاه  بود که به مشتریان اجازه می‌دهد در محدوده‌های تعیین شده دوچرخه را پارک کرده و آنها را قفل یا قفل آنرا با برنامه‌ای در گوشی‌های هوشمند خود باز کنند. نیازی نیست کاربران دنبال ایستگاه‌های دوچرخه بگردند یا نگران این باشند که آیا ایستگاه دوچرخه‌ای در محل مقصد آنها وجود خواهد داشت یا نه یا اصلا آیا جای خالی برای پارک دارد یا نه. این نوع سیستم حتی هزینه‌ی کمتری هم برای راه اندازی لازم دارد در نتیجه ارائه دهندگان این سرویس می‌توانند پول کمتری از کاربران بگیرند. بعضی از شرکت‌های اشتراک دوچرخه بدون ایستگاه  حتی برای نیم ساعت اولین استفاده از این سرویس فقط ۱ دلار پول می‌گیرند.

از طرفی چون نیاز به ایستگاه ندارند می‌توانند به راحتی در مناطقی گسترش یابند که سیستم‌های ایستگاه دار در آنجا قابل دسترس نیست.

دانشجویان دانشگاه بیجینگ این شیوه را در سال ۲۰۱۴ ایجاد کردند تا پویایی محوطه دانشگاه را بهبود ببخشند. شرکت‌های داکلس بایک شیر شهرهای چین را در دوسال گذشته با دوچرخه پرکرده‌اند که باعث وجود تعداد زیادی دوچرخه رها شده در معابر عمومی شده است.

سیاتل بعد از شکست خوردن یک سیستم بایک شیر ایستگاه داربا بودجه عمومی در سال ۲۰۱۶ به شرکت‌های داکلس(بدون ایستگاه) رو آورد تا کمبود‌ها را جبران کند. این شهر به زودی توانست به یکی از بزرگترین شهرهای دارای این سیستم در کشور شود. شهرهای اطراف بوستون که از محدوده مسیر ویژه دوچرخه خارج است اخیرا به معامله‌ای برای فراهم کردن سیستم داکلس دست پیدا کرده‌اند که باعث دسترسی هزاران شهروند شده  است. و در سن فرانسیسکو(آبر به تازگی جامپ بایک خریداری کرده) یک داکلس بایک شیر الکتریک شروع بکار کرده و بزودی به کاربران این امکان را می‌دهد که دوچرخه‌های الکتریک را با برنامه آبر خود رزرو کنند.

اگر مثال‌های اخیر گواه باشند با یک شیرینگ در امریکا ترکیبی از سیستم‌های داک (ایستگاه‌دار) و داکلس(بدون ایستگاه) خواهد بود که هم توسط نهاد دولتی هم شرکت‌های شخصی اداره می‌شود. دوچرخه‌ی محقر به کمک تکنولوژی گوشی‌های هوشمند دارد به یکی از گزینه‌های حمل و نقل عمومی تبدیل می‌شود.

منبع: theconversation