میان امید به زندگی و سیاست‌های عمومی ارتباط قوی وجود دارد

تغییرات در سیاست‌های استفاده از مواد مخدر با تاثیرات ناگهانی و قابل توجهی بر امید به زندگی همراه است.

در حالی که انتظار می‌رود میانگین امید به زندگی در اکثر کشورها، طی قرن گذشته به طور پیوسته افزایش یابد، تحقیقات جدید توسط مرکز اعتياد و سلامت روان در مرکز اعتیاد و سلامت روانی نشان می‌دهد که اميد به زندگی به طور قابل توجه و سریع در سه کشور که تغییرات سیاستی باعث افزایش دسترسی به مواد مخدر، الکل یا داروهای غیر مجاز می‌شود، کاهش یافته است. این تحقیق که در نشریه الکترونیکی بی‌ام‌سی مدیسین[۱] منتشر شده است، نیاز به سیاست‌های مؤثر مصرف مواد و مداخلات بهداشت عمومی را برجسته کرده و اصول کلیدی برای هدایت تصمیمات سیاسی را فراهم می‌کند.

دکتر جرجن رم، مدیر تحقیقات اجتماعی و اپیدمیولوژیک در مرکز اعتیاد و سلامت روانی و اولین نویسنده این مطالعه می‌گوید: “مطالعه ما نشان می‌دهد که سیاست‌های شکست خورده استفاده از مواد (سیاست‌هایی که استفاده از مواد مخدر را تسهیل می‌کند) می‌تواند روند امید به زندگی را برای گروه‌های بزرگ جمعیتی و یا حتی کشورها کاهش دهد. از سوی دیگر، ما همچنین مشاهده کردیم که تغییرات سیاستی مؤثر با منافع قابل توجهی در امید به زندگی همراه است.”

محققان تغییرات قابل توجهی در مورد ارتباط بین امید به زندگی و مصرف مواد و سیاست‌های مرتبط با آن در سه کشور ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی و مکزیک انجام دادند.

در ایالات متحده آمریکا، مواد مخدر تجویز شده که در مقادیر بیشتر استفاده می‌شود، از هر کشور دیگری بالاتر است. استفاده از آن از اواسط دهه ۱۹۹۰ به سرعت در حال افزایش است، که یکی از دلایل مهم آن تجویز داروهای کوتاه مدت مانند اکسی کودون[۲] برای دردهای مزمن و دیگر بیماری‌های نسبتاً شایع توسط پزشکان خانواده است. استفاده غیرمستقیم از این مواد و عوارض مرتبط با آن، از جمله مرگ و میر و… در طول تجویز افزایش یافته است. از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۳، مرگ و میر در میان آمریکایی‌های میانسال سفیدپوست غیر اسپانیایی، ۹ درصد افزایش یافته است، به رغم افزایش امید به زندگی در میان سایر جمعیت ایالات متحده، از جمله جمعیت اسپانیایی و سیاه پوست غیراسپانیایی.

 دکتر رم، رئیس سازمان بهداشت جهانی می‌گوید: “کانادا از لحاظ میزان مصرف داروهای تجویزی در رتبه دوم قرار دارد و افزایش میزان داروهای تجویزی در قلمرو و ایالات ما ارتباط آن داروها با مرگ و میرهای بیش از حد را نشان داده است.

 مصرف داروهای تجویزی در کانادا از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ به طور چشمگیری افزایش یافت. سیاست‌های جامع و منسجم برای جلوگیری از این آسیب‌ها مورد نیاز است و کاهش میزان دسترسی‌ها (به داروهای غیرمجاز و..) نیز مهم است. دستورالعمل‌های جدید برای تجویز مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری در ایالات متحده الگو و پندآموز هستند و ما نیاز به راهنمایی‌های مشابه مزتبط با بهداشت عمومی در کانادا داریم.”

این مطالعه همچنین نشان داد که در اتحاد جماهیر شوروی، پس از سال‌ها کاهش، امید به زندگی برای مردان و زنان از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ حدود ۳/۱ افزایش یافت، زیرا خط مشی اصلی مبتنی بر کاهش عرضه الکل بود. اما وقتی بین سالهای ۱۹۸۷ و ۱۹۹۴، سیاست دسترسی به الکل رها شد و الکل به طور گسترد‌ه‌ای در دسترس قرار گرفت، امید به زندگی برای مردان و زنان ۷.۳ سال کاهش یافت.

دکتر رم می‌گوید: “این موارد دراماتیک نشان می‌دهد که تغییرات در سیاست‌ها – و همچنین تغییرات در استفاده از مواد – می‌تواند بر طول عمر تاثیر بگذارد، نه تنها در دراز مدت، بلکه در کوتاه مدت، نمونه اتحاد جماهیر شوروی نشان می‌دهد که تغییرات سیاستی می‌تواند منجر به نتایج مثبت یا منفی شود.”

محققان چندین اصول کلیدی را به عنوان توصیه‌هایی برای راهنمایی سیاست‌های توسعه معرفی می‌کنند، از جمله:
      -نظارت فعالانه برروی خطر بیماری و مرگ و میر ناشی از مصرف مواد به منظور شناسایی و پاسخ به           تغییرات سریع رخ داده در امید به زندگی ضروری است.

    – ایجاد سیاست تلفیقی[۳] استفاده از مواد که به طور کلی سلامت عمومی را در نظر بگیرد.
     -محرومیت از استفاده مواد و تنظیم دسترسی و مقرون به صرفه بودن مواد.

محققان در میان توصیه‌های خود، به ارائه دسترسی به درمان و کمک‌های اجتماعی برای مصرف‌کنندگان سنگین (کسانی که بیش از حد مصرف می‌کنند) و خانواده هایشان، و کاهش خفت و بدنامی مرتبط با مصرف مواد، که به عنوان یک مانع در جستجوی درمان مؤثر است، تأکید می‌کنند.

[۱] BMC Medicine

[۲] oxycodone

[۳] Integrated policy

منبع: ساینس دیلی

برگردان: زهرا سعیدی، کارشناس ارشد سیاست‌گزاری عمومی

انتشار مطلب، با ذکر نام سایت سیاست‌گزاری عمومی ایران، بلامانع است.