جمعیت سالمتر با خدمات اجتماعی بیشتر

طبق یک مطالعه جدید در کانادا که در ژانویه ۲۰۱۸ و در یک مجله پزشکی منتشر شده است، افزایش هزینه‌های اجتماعی با پیشرفت‌های بهداشتی در سطح جمعیت همراه است، در حالیکه افزایش هزینه‌های سلامتی و بهداشتی تاثیر مشابه را ندارد. دکتر، دانیل داتون از دانشکده سیاست‌گزاری عمومی دانشگاه کلگری می‌گوید: عموماً تصور بر این است که هزینه‌های بیشتر در زمینه مراقبت‌های بهداشتی، بهبود سلامت را به دنبال دارد؛ اما مطالعه ما نشان می‌دهد که اینگونه نیست و هزینه‌های اجتماعی می‌تواند برای بهبود سلامت همه مورد استفاده قرار گیرد. بر این اساس، ما معمولاً نسبت به مراقبت‌های بهداشتی، هزینه کمتری در خدمات اجتماعی به ازای هر فرد می‌کنیم، بنابراین انتقال مجدد پول به خدمات اجتماعی از مراقبت‌های بهداشتی و سلامتی در واقع یک تغییر کوچک در هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی است.”

هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی و بهداشتی در بسیاری از کشورهای پیشرفته مانند کانادا در حال گسترش است و دولت‌ها به دنبال راه‌هایی برای هزینه کردن برای حفظ جمعیت سالم هستند. درمان و برطرف کردن عوامل تعیین کننده سلامت اجتماعی مانند درآمد، تحصیلات و محیط‌های زندگی اجتماعی و فیزیکی از طریق صرف هزینه‌های اجتماعی می‌تواند به ریشه‌های علل بیماری کمک کند. با این حال، هزینه‌های بهداشتی همچنان بخش عمده هزینه‌ها را تشکیل می‌دهد.

این مطالعه به بررسی داده‌ها از ۹ استان از ۱۰ استان کانادا در طول ۳۱ سال از سال ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۱ (جزیره پرنس ادوارد و مناطق شمالی به دلیل داده‌های ناکافی گنجانده نشدند) برای بررسی اینکه آیا نسبت هزینه‌های اجتماعی و بهداشتی با وضعیت سلامت جمعیت مرتبط است، پرداخت. محققان سه نتیجه سلامت را مورد بررسی قرار دادند: مرگ و میر بالقوه قابل اجتناب، مرگ و میر نوزاد و امید به زندگی.

متوسط ​​درآمد سرانه برای خدمات اجتماعی ۹۳۰ دلار بود در مقایسه با ۲۹۰۰ دلار  برای خدمات بهداشتی که تقریباً سه برابر بیشتر است. هزینه‌های بهداشت سرانه در مقایسه با هزینه‌های اجتماعی، نسبت به مدت زمان مطالعه، ۱۰ برابر شده است. با این حال، افزایش هزینه‌های اجتماعی برای مراقبت‌های بهداشتی با بهبود درآمدهای بخش سلامت در سطح جمعیت استانی مرتبط است.

به گفته دکتر داتون، هزینه‌های اجتماعی به عنوان سهمی از هزینه‌های بهداشتی با افزایش پیشگیری از مرگ و میر و افزایش امید به زندگی مرتبط است. او می‌گوید: “اگر دولت‌ها یک سنت بیشتر برای خدمات اجتماعی خرج کنند و پول را بین این دو بخش (خدمات اجتماعی و سلامت) مجدداً سازماندهی کنند، امید به زندگی می‌تواند ۵٪ افزایش یابد و مرگ و میر احتمالی و قابل پیشگیری در یک سال،  ۳٪ کاهش پیدا کند.” این امر موجب می‌شود که دولت هزینه‌های خود را اختصاص دهد.

” اگر هزینه‌های اجتماعی برای بخش‌های اجتماعی تعیین شده مانند سلامت خرج شود، در این صورت این هزینه یک نوع هزینه پیشگیرانه بهداشتی است. انتقال منابع از بهداشت به خدمات اجتماعی، یعنی تنظیم مجدد پرداخت‌ها بدون هزینه‌های اضافی و روشی کارآمد برای بهبود نتایج سلامت.

در یک نظرسنجی مرتبط، دکتر پل کرسوا از دانشکده جمعیت و بهداشت عمومی دانشگاه بریتیش کلمبیا، ونکوور، می‌نویسد که محققان دریافته‌اند که افزایش هزینه‌های بهداشتی با فرصت‌های از دست رفته برای بهبود امید به زندگی و جلوگیری از مرگ و میر قابل اجتناب‌ حتی در مقايسه با توزيع بيشتر بين سرمايه‌گذاری‌های پزشکی و اجتماعی مرتبط است. اين نتايج به شواهدی اشاره می‌کند که بايد دولت‌ها را به دنبال تعادل بهتر بين هزینه‌های پزشکی و اجتماعی سوق دهد. “

دولت‌ها هزینه‌های بهداشتی و سلامتی را افزایش داده‌اند، زیرا جمعیت سالمندان افزایش یافته است.

نویسنده این تحقیق پیشنهاد می‌کند که دولت‌ها باید هزینه‌های اجتماعی را به طور منصفانه برای جوانان و سالمندان تعیین کنند، تا اطمینان حاصل شود که در حق نسل جوان کوتاهی نمی‌شود.

منبع: ساینس دیلی

برگردان: زهرا سعیدی، کارشناس ارشد سیاست‌گزاری عمومی

انتشار مطلب، با ذکر نام سایت سیاست‌گزاری عمومی ایران، بلامانع است.