| چکیده خبر سیاستی: بر اساس نظر اقتصاددانان هرچه شخص درجایی دورتر از شهر بزرگ شود، احتمال بیشتری دارد که از نردبان اقتصادی بالاتر برود و همچنین دریافته‌اند که مشخصات جامعه مرتبط با حرکت رو به بالا در عمل دارای اثراتی متفاوت در مکان‌های شهری و روستایی است.
این محققان به حرکت اقتصادی میان نسلی در کودکان کم‌درآمد در سطح روستاهای آمریکا نگاهی انداختند که همچنین به آن‌ها اجازه می‌داد که اثرات فاصله از مناطق شهرنشین –دارای جمعیت ۵۰۰۰۰ نفر به بالا– را بررسی کنند. آن‌ها دریافتند که در حالت برابری دیگر شرایط، بسیار دور بودن از ناحیه شهری به نفع حرکت رو به بالای کودکان کم‌درآمد است. پروفسور استفان گوئتز، استاد اقتصاد کشاورزی و منطقه‌ای در ایالت پنسیلوانیا و رئیس مرکز ناحیه شمال شرق برای توسعه روستایی می‌گوید “این یافته‌ای مهم است، زیرا نشان می‌دهد سیاست باهدف حرکت روبه‌جلو، فقط نباید تأثیرات شهری و روستایی را در نظر بگیرد، بلکه باید فاصله این ناحیه از یک ناحیه شهری را نیز ببیند.” این محققان همچنین به پنج عاملی نگاه کردند که به‌شدت با حرکت رو به بالا مرتبط است. سه تا از این عوامل دارای ارتباط معکوس شدیدی هستند: سهم بیشتر از خانوارهای دارای مادر مجرد، نرخ بیشتر اخراج از دبیرستان و نابرابری بیشتر درآمدی، با نرخ‌های کمتر پیشرفت اقتصادی ارتباط معکوس دارند. دیگر دوعاملی که دارای ارتباط مثبت قوی هستند عبارت‌اند از: سهم بیشتر اشتغال بازمان رفت‌وآمد ۱۵ دقیقه یا کمتر و میزان بیشتر از سرمایه‌ی اجتماعی، که در ارتباط مثبت با پیشرفت اقتصادی در یک جامعه هستند. |
بر اساس نظر اقتصاددانان هرچه شخص درجایی دورتر از شهر بزرگ شود، احتمال بیشتری دارد که از نردبان اقتصادی بالاتر برود و همچنین دریافته‌اند که مشخصات جامعه مرتبط با حرکت رو به بالا در عمل دارای اثراتی متفاوت در مکان‌های شهری و روستایی است.
این محققان به حرکت اقتصادی میان نسلی در کودکان کم‌درآمد در سطح روستاهای آمریکا نگاهی انداختند که همچنین به آن‌ها اجازه می‌داد که اثرات فاصله از مناطق شهرنشین –دارای جمعیت ۵۰۰۰۰ نفر به بالا– را بررسی کنند. آن‌ها دریافتند که در حالت برابری دیگر شرایط، بسیار دور بودن از ناحیه شهری به نفع حرکت رو به بالای کودکان کم‌درآمد است.
پروفسور استفان گوئتز، استاد اقتصاد کشاورزی و منطقه‌ای در ایالت پنسیلوانیا و رئیس مرکز ناحیه شمال شرق برای توسعه روستایی می‌گوید “این یافته‌ای مهم است، زیرا نشان می‌دهد سیاست باهدف حرکت روبه‌جلو، فقط نباید تأثیرات شهری و روستایی را در نظر بگیرد، بلکه باید فاصله این ناحیه از یک ناحیه شهری را نیز ببیند.”
این محققان همچنین به پنج عاملی نگاه کردند که به‌شدت با حرکت رو به بالا مرتبط است. سه تا از این عوامل دارای ارتباط معکوس شدیدی هستند: سهم بیشتر از خانوارهای دارای مادر مجرد، نرخ بیشتر اخراج از دبیرستان و نابرابری بیشتر درآمدی، با نرخ‌های کمتر پیشرفت اقتصادی ارتباط معکوس دارند.
دیگر دوعاملی که دارای ارتباط مثبت قوی هستند عبارت‌اند از: سهم بیشتر اشتغال بازمان رفت‌وآمد ۱۵ دقیقه یا کمتر و میزان بیشتر از سرمایه‌ی اجتماعی، که در ارتباط مثبت با پیشرفت اقتصادی در یک جامعه هستند.
بروس وبر، استاد بازنشسته اقتصاد کاربردی در دانشگاه ایالت اورگان و مسئول گروه تحقیقاتی که در آخرین شماره علوم منطقه‌ای، سیاست و عمل منتشر شد می‌گوید “ما می‌خواستیم بفهمیم که آیا این پنج عامل در مکان‌های روستایی یا شهری متفاوت عمل می‌کنند یا نه. به‌عنوان مثال، آیا نسبت مشخصی از شغل‌های دارای زمان رفت‌وآمد کوتاه دارای همان تأثیر بر درآمد در نواحی شهری و روستایی است؟”
درواقع بر اساس این تحلیل، این تأثیر کاملاً متفاوت است. محققان دریافتند که تأثیر مثبت زمان رفت‌وآمد کوتاه در نواحی غیرشهری (روستایی) تقویت می‌شود، که در آن این اثر سه برابر قوی‌تر از نواحی شهری است.
به همین منوال، نواحی شهری نسبت به تبعات منفی نرخ بیشتر اخراج از مدرسه، از نواحی غیرشهری حساس‌تر هستند.
وبر می‌گوید: “کیفیت مدرسه در روش‌های مختلفی در ارتباط با محل زندگی شماست. این امر نشان می‌دهد که بهبود مدارس در نواحی شهری اهمیت بیشتری نسبت به نواحی غیرشهری برای بهبود درآمدی دارد.”
از سوی دیگر، محققان دریافتند که عوامل متفاوتی در نواحی شهری وجود دارند، همانند خدمات عمومی بهتر و ازجمله مراقبت از کودکان و حمل‌ونقل، که به کاهش اثرات منفی خانوارهای دارای مادر مجرد و نابرابری درآمدی کمک می‌کند.
گوئتز می‌گوید: “ما دریافتیم که این دو ناحیه دارای سهمی واحد از خانوارهای تک والد هستند، اما تک والد بودن در
نواحی شهری احتمال کمتری از نواحی غیرشهری برای تضعیف حرکت روبه‌جلو دارد. همین موضوع در مورد نابرابری نیز صادق است. تأثیرات منفی آن در نواحی شهری نیمی از نواحی غیرشهری است.
محققان دریافته‌اند که تنها یک عامل –سرمایه‌ی اجتماعی—دارای تأثیراتی مشابه در هر دو ناحیه شهری و غیرشهری است. بر اساس نظر گوئتز، که عضوی از گروه ایجادکننده‌ی معیار سرمایه اجتماعی برای استفاده در تحلیل‌های اجتماعی است، سرمایه اجتماعی شبکه و روابط اجتماعی یک جامعه، که اجازه‌ی حس تعلق، اعتماد و روابط متقابل در میان ساکنینش را اندازه می‌گیرد.
گوئتز می‌گوید که ایراد اصلی این مطالعه آن است که هیچ سیاست همه‌گیری در هنگام بهبود پیشرفت اقتصادی وجود ندارد.
گوئتز می‌گوید: “عوامل متفاوتی برای کار در نواحی شهری و روستایی وجود دارد. اگر ما می‌خواهیم حرکت رو به بهبود درآمدی جوانان کم‌درآمد را پیشرفت دهیم، نیازمند سیاست‌های مبنایی‌ای هستیم که خصوصاً این تفاوت‌ها را هدف قرار دهد.”
گوئتز می‌گوید، مثلاً سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل عمومی برای کاهش ترافیک در بزرگراه‌ها می‌تواند زمان رفت‌وآمد را کاهش دهد و زمان بیشتری برای افراد جهت صرف کردن با کودکان یا سرمایه‌گذاری در جوامع خودشان در اختیار آن‌ها قرار دهد.
منبع: ساینس دیلی
برگردان: زهرا سعیدی، کارشناس ارشد سیاستگزاری عمومی
انتشار مطلب، با ذکر نام سایت سیاستگزاری عمومی ایران، بلامانع است.
