|
چکیده: در یک حرکت گسترده‌ی از قبل پیش‌بینی شده، دولت ترامپ در روز ۱۲ اکتبر اعلام کرد که آمریکا باید از سازمان یونسکو خارج شود. یونسکو، زیرمجموعه‌ای از سازمان ملل با قدمت ۷۲ سال است که از میراث فرهنگی جهان محافظت می‌کند. مدیر اجرایی یونسکو، ایرنا بوکوا، تأسف عمیق خود را از این تصمیم ایالات متحده بیان کرد و به این موضوع اشاره کرد که: چرا یونسکو در نوامبر ۱۹۴۵ تأسیس شد؟ «برای جلوگیری از درگیری». تنها دو ماه پس از پایان جنگ جهانی دوم، وجود آن به عنوان یک اولویت جهانی مطرح شد. نویسندگان قانون اساسی (کشورها) آن را به رسمیت شناختند که با «ارتقاء همکاری میان ملل از طریق آموزش و پرورش، علم و فرهنگ» می‌توانند تهدید جنگ را کاهش دهند. ایالات متحده در حال حاضر کمک‌های مالی خود را به یونسکو، که از سال ۲۰۱۱ با به رسمیت شناختن مقامات فلسطینی به عنوان یک عضو کامل یونسکو شروع شده بود، متوقف کرده است. از آنجا که سهم ایالات متحده در تأمین بودجه‌ی یونسکو ۲۰ درصد بوده است، با کاهش این مبلغ بحث کاهش ۲۰ درصدی کارمندان یونسکو مطرح شده است. با اینحال، خروج اسرائیل بر بودجه‌ی یونسکو تأثیر کمی دارد، زیر تنها ۴۳/۰% از بودجه‌ی سالانه‌ی یونسکو را تأمین می‌کند. اسرائیل سهم خود را در ژوئیه‌ی ۲۰۱۷ یک میلیون دلار کاهش داده است. خروج آمریکا فوری نخواهد بود، (چرا که) طبق قانون اساسی یونسکو، اعضا تنها می‌توانند در پایان سال بعد آن را ترک کنند. همچنین خروج آن باعث نمی‌شود که تعهدات مالی که ایالات متحده به یونسکو دارد از بین برود، اگرچه پرداخت آن را مشکل خواهد کرد. همچنین ایالات متحده بدهی‌های خود را پرداخت نخواهد کرد تا پایان ماه دسامبر که به‌طور رسمی از آن خارج شود. |
در یک حرکت گسترده‌ی از قبل پیش‌بینی شده، دولت ترامپ در روز ۱۲ اکتبر اعلام کرد که آمریکا باید از سازمان یونسکو خارج شود. یونسکو، زیرمجموعه‌ای از سازمان ملل با قدمت ۷۲ سال است که از میراث فرهنگی جهان محافظت می‌کند.
بخش اعظمی از کارهای یونسکو که ایجاد هماهنگی برای همکاری‌های بین‌المللی در زمینه‌ی آموزش و پرورش، علم، فرهنگ و ارتباطات است، در حال تغییر هستند. در حالیکه با این وجود (یونسکو) به کار خود ادامه می‌دهد، خروج آمریکا، (یونسکو را) به جهت مالی و تمرکز بر روی سیاست‌های اصلی‌اش تضعیف خواهد کرد. این کار مداخلات فرهنگی آینده‌ی آمریکا در کشورهای دیگر را نیز تضعیف خواهد کرد و درهای انتقاد به روی آن گشوده می‌شود، این چیزی است که فقط در قدرت نرم آمریکایی تمرین می‌شود.
در بیانیه‌ای که از جانب وزارت امور خارجه‌ی آمریکا منتشر شده، آمده است: « ایالات متحده نگران افزایش مشکلات موجود در یونسکو، نیاز به اصلاحات بنیادین در سازمان و ادامه‌ی تحولات ضد اسرائیلی است». این تصمیم (بیانیه) پس از آن اعلام شد که نیکی هیلی، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد، به این مسئله اشاره کرد که: «در حال حاضر در سازمان ملل متحد مسائل بسیار سؤال برانگیزی وجود دارد».
بلافاصله به دنبال این بیانیه، بنیامین نتانیاهو، نخست‌ویز اسرائیل بیانیه ای صادر کرد و در آن این تصمیم ایالات متحده را ستایش کرد و گفت که کشورش نیز آماده است تا از این سازمان خارج شود.
مدیر اجرایی یونسکو، ایرنا بوکوا، پشیمانی (تأسف) عمیق خود را از این تصمیم ایالات متحده بیان کرد و به این موضوع اشاره کرد که: چرا یونسکو در نوامبر ۱۹۴۵ تأسیس شد؟ «برای جلوگیری از درگیری». تنها دو ماه پس از پایان جنگ جهانی دوم، وجود آن به عنوان یک اولویت جهانی مطرح شد. نویسندگان قانون اساسی (کشورها) آن را به رسمیت شناختند که با «ارتقاء همکاری میان ملل از طریق آموزش و پرورش، علم و فرهنگ» می‌توانند تهدید جنگ را کاهش دهند.
ایالات متحده یکی از اولین امضاءکنندگان آن بود که در خط مقدم آن قرار گرفت و شاهد آن نیز در سند زیر با این جمله موجود است:
«همانطور که در زمان جنگ اندیشه‌ی دفاع در ذهن مردان شکل می‌گیرد، اندیشه‌ی صلح نیز باید در ذهن مردان ساخته شود».
عقب‌افتادگی بزرگ (عقب‌گرد بزرگ)
ایالات متحده در حال حاضر کمک‌های مالی خود را به یونسکو، که از سال ۲۰۱۱ با به رسمیت شناختن مقامات فلسطینی به عنوان یک عضو کامل یونسکو شروع شده بود، متوقف کرده است. بدهی فعلی آن ۶۸۱۶۷۱۵۴۲ دلار مطرح شده و نگرانی‌هایی که در مورد این مسئله وجود دارد، که از جانب وزارت امور خارجه به عنوان عاملی فشاری بر روی یونسکو مطرح شده است.
از آنجا که سهم ایالات متحده در تأمین بودجه‌ی یونسکو ۲۰ درصد بوده است، با کاهش این مبلغ بحث کاهش (اخراج) ۲۰ درصدی کارمندان یونسکو مطرح شده است.
با اینحال، خروج اسرائیل از بودجه‌ی (یونسکو) تأثیر کمی دارد، زیر تنها ۴۳/۰% از بودجه‌ی سالانه‌ی یونسکو را تأمین می‌کند. اسرائیل سهم خود را در ژوئیه‌ی ۲۰۱۷ یک میلیون دلار کاهش داده است.
خروج قبلی ایالات متحده آمریکا از یونسکو در سال ۱۹۸۴، در زمان ریاست جمهوری رونالد ریگان، به علت ادعاهای سیاسی و بیهوده بوده است. تا زمانی که در سال ۲۰۰۳ مجدداً به عضویت این سازمان درآمد، به عنوان عضو ناظر در آن مشغول بود، و احتمالاً همین استراتژی را مجدداً دنبال خواهد کرد [حضور در سازمان یونسکو به عنوان عضو ناظر]. اعضای دیگر (یونسکو) که آن را ترک کرده و مجدداً به آن بازگشته‌اند عبارتند از: انگلستان، آفریقای جنوبی و سنگاپور.
خروج آمریکا فوری نخواهد بود، (چرا که) طبق قانون اساسی یونسکو، اعضا تنها می‌توانند در پایان سال بعد آن را ترک کنند. همچنین خروج آن باعث نمی‌شود که تعهدات مالی که ایالات متحده به یونسکو دارد از بین برود، اگرچه پرداخت آن را مشکل خواهد کرد. همچنین ایالات متحده به افزایش بدهی‌های خود ادامه خواهد داد (بدهی‌های خود را پرداخت نخواهد کرد) تا پایان ماه دسامبر که به‌طور رسمی از آن خارج شود.
خروج آمریکا بر وضعیت ۲۳ پایگاه خودش (مکان خودش) که در لیست میراث جهانی یونسکو قرار دارند تأثیری نخواهد گذاشت، که از آن جمله مجتمع آزادی و سالن استقلال فیلادلفیا هستند که اعلامیه‌ی استقلال و قانون اساسی ایالات متحده آمریکا در آنجا به امضاء رسیدند. همچنین بر روی نامگذاری مکان‌های جدید نیز تأثیری نخواهد گذاشت، و این مهم است زیرا که ایالات متحده لیستی از ۲۰ مکان دیگر که می‌خواهد آنها را ثبت جهانی کند آماده کرده است.
اتهامات
به نظر می‌رسد یکی از دلایل تصمیم ایالات متحده (برای خروج از یونسکو)، تصمیم یونسکو برای قرار دادن نام شهر قدیمی «الخلیل / هیبرون»، در کرانه‌ی غربی، در فهرست جهانی به عنوان یک میراث جهانی است. هیلی (نیکی هیلی) آن را به عنوان یک «توهین به تاریخ» توصیف کرد.
یونسکو تأسف خود را از این مسئله ابراز کرد و بیان داشت که دولت اشغالگر اسرائیل مانع از ورود یک گروه مستقل به شهر هیبرون / الخلیل شده‌اند. و همچنین بیان داشت که: مقامات اشغالگر اسرائیلی موفق به متوقف ساختن کاوش‌های مستمر در این خطه، و ایجاد تونل و راه‌اندازی کار و پروژه و سایر اقدامات غیرقانونی در شرق بیتالمقدس نشده‌اند، به‌ویژه در پیرامون شهر «پیر» و «اورشلیم».
زمان خروج ایالات متحده دقیقاً قبل از نامزد شدن مدیرکل جدید یونسکو بود. انتظار زیادی می‌رفت که یک نامزد از مصر یا قطر منصوب شود، اما در نهایت وزیر فرهنگ سابق فرانسه، Audrey Azoulay ، در ۱۳ اکتبر به این مقام منصوب شد. اینکه آژانس در حال حاضر توسط یک متحده قابل اعتماد (فرانسه) هدایت می‌شود، ممکن است آمریکا را وادار به بازنگری در روابط آینده‌ی خود کند.
در سال ۲۰۰۱، شیلا جکسون لی، از اعضای کنگره ایالات متحده، در کنگره عنوان کرد که: «عضویت ایالات متحده در یونسکو ما را قادر می‌سازد تا با تهدیداتی که آمریکا در قرن بیست و یکم با آن روبه‌رو می‌شود، مبارزه کنیم». با تمرکز مجدد بر اهداف توسعه‌ی استراتژیک سازمان ملل متحده، ایالات متحده باید متوجه شود که یونسکو می‌تواند ما را قادر سازد تا با تهدیداتی که همه‌ی ما با آن روبه‌رو هستیم، مبارزه کنیم.
منبع: theconversation
برگردان: فریبا حیدری، دانشجوی دکتری سیاستگزاری عمومی
