چکیده: این سؤال مهم که –علم چگونه بر سیاست تأثیر میگذارد- در تحقیقات پروفسور تیلور ریکتز و آلوم استفن پوسنر در دانشگاه ورمونت (UVM) بررسی شد. این تیم با صحبت در جلسهی سالیانهی انجمن آمریکایی پیشبرد علم، در مورد تأثیر علم خدمات اکوسیستم در تصمیمگیری در تاریخ ۱۸ فوریه، دانشمندان و متخصصان سیاست را در مورد مطالعهی ۲۰۱۶ خودشان در اقدامات آکادمی ملی علوم (PNAS) توجیه کردند. بر اساس یافتههای آنها، مؤثرترین روشی که دانشمندان محیطزیستی میتوانند با استفاده از آن تأثیر سیاسی خود را –از حفاظت از حیاتوحش گرفته تا آلودگی کربنی—افزایش دهند آن است که در طول فرایند تحقیقی به طرزی وسیع با ذینفعان مشاوره کنند. استفن پوسنر، پژوهشگر در گاند، تحقیقات مرتبط با سیاست را که بدون نگاه متناسب به معادلهای علمی بیرونی هستند را بهصورت “یکدست صدا ندارد” تلقی میکند. هنگامیکه دانشمندان با گروههای دخیل ملاقات میکنند –مثلاً مالکان خصوصی زمین، سازمانهای حفاظت، یا کسبوکارهای شخصی—این کار ادراک سیاستگزار از دانش علمی را به عنوان دانشی غیر سوگیرانه و نمایهای از دیدگاههای مختلف و یافتههای مطالعاتی افزایش میدهد. ریکت اضافه میکند “این موضوع برای تصمیم گیران تحقیقات را مشروعتر میکند و ارزش سیاسی به آن میبخشد.” |
راز دانشمندانی که بر سیاست مؤثرند: علم چگونه بر سیاست تأثیر میگذارد، این سؤال مهم در تحقیقات پروفسور تیلور ریکتز و آلوم استفن پوسنر در دانشگاه ورمونت (UVM) بررسی شد.
بر اساس یافتههای آنها، مؤثرترین روشی که دانشمندان محیطزیستی میتوانند با استفاده از آن تأثیر سیاسی خود را –از حفاظت از حیاتوحش گرفته تا آلودگی کربنی—افزایش دهند آن است که در طول فرایند تحقیقی به طرزی وسیع با ذینفعان مشاوره کنند.
این تیم با صحبت در جلسهی سالیانهی انجمن آمریکایی پیشبرد علم، در مورد اثربخشی علوم خدمات اکوسیستم در تصمیم گیری در تاریخ ۱۸ فوریه، دانشمندان و متخصصان سیاست را در مورد مطالعهی ۲۰۱۶ خودشان در اقدامات آکادمی ملی علوم (PNAS) توجیه کردند.
راز دانشمندانی که بر سیاست مؤثرند: علم چگونه بر سیاست تأثیر میگذارد؟
این مطالعه اولین تحلیل کیفی از این است که دانش محیطی چگونه بر گرایشها و تصمیمات سیاستمداران محافظهکار تأثیر میگذارد. محققان از UVM، بنیاد حیاتوحش جهانی و پروژهی سرمایهی طبیعی ۱۵ تصمیم سیاستی جهانی را با نتایجی از جمله قوانین حفاظت ساحلی تا حفاظتهای گونههای پیشرفته بررسی کردند.
استفن پوسنر، پژوهشگر در گاند، تحقیقات مرتبط با سیاست را بدون نگاه متناسب به معادلهای علمی بیرونی را بهصورت “یکدست صدا ندارد” تلقی میکند.
او میگوید “محققان ممکن است بهترین نگرشهای سیاسی و تحقیقات مهم را داشته باشند، اما نتایج ما نشان میدهند که تصمیم گیران بدون درگیری معنادار خودشان و ذینفعان مختلف در موضوع، بعید است توجه نشان دهند.”
هنگامیکه دانشمندان با گروههای دخیل ملاقات میکنند –مثلاً مالکان خصوصی زمین، سازمانهای حفاظت، یا کسبوکارهای شخصی—این کار ادراک سیاستگزار از دانش علمی را به عنوان دانشی غیر سوگیرانه و نمایهای از دیدگاههای مختلف و یافتههای مطالعاتی افزایش میدهد.
ریکت اضافه میکند “این موضوع برای تصمیم گیران تحقیقات را مشروعتر میکند و ارزش سیاسی به آن میبخشد.”
این تیم تحقیقاتی به مؤسسات تحقیقاتی پیشنهاد میکند که به دانشمندان زمان و مشوقات بیشتری برای بهبود اشتغالشان در موضوع ارائه کنند. آنها آنها همچنین محققین را تشویق میکنند تا درک بیشتری در مورد تصمیم گیریهای سیاستگزاری در عرصههای خودشان داشته باشند و برنامههای نگاه به بیرون را در پروژههای تحقیقاتی جهت ذینفعان تدوین کنند.
پوسنر میگوید “ما امیدواریم برای کسانی که بر سؤالات مرتبط با سیاست کار میکنند، این یافتهها تذکری بر اهمیت ارتباط نزدیک سیاستگزاران و ذینفعان باشد. این موضوع میتواند بسیار مهم باشد جایی که ما در واقعیت سیاسی جدیدی از مدیریت ترامپ وارد میشویم.”
این مطالعه “تأثیر سیاست بر دانش خدمات اکوسیستم” نام دارد و توسط استفن پوسنر، امیلی مکنزی، و تیلور اچ. ریکتز نوشته شده است.نویسندهی همکار امیلی مکنزی از WWF و پروژهی سرمایهی طبیعی آمده است.
این مطالعه از نمونهی جهانی مطالعات موردی محلی از پروژهی سرمایهی طبیعی استفاده کرده است، که در آن محققان از ابزار علمی استانداردشدهی InVest برای اکتشاف برنامهی محیطزیستی و نتایج سیاستی استفاده کردند.
دادهها شامل نظرسنجیهایی از تصمیم گیران و دیدگاه متخصصان ۱۵ پرونده با سطوح مختلف تأثیر سیاسی هستند. اشکال تعامل مورد مطالعه شامل ایمیلها، صحبتهای تلفنی، جلسات فردی و گروهی، و همچنین ادراکات تصمیم گیران از دانش علمی بود.
منبع: sciencedaily