نگاه کنید به افق ملبورن در عصر، من حداقل چهار نمای ساختمان بلند پایه را می‌بینم که شامل رسانه‌های دیجیتال هستند. آن‌ها سرزنده هستند و تقریبا مثل الماس می‌درخشد. و ما این را در سرتاسر جهان می‌بینیم: به نظر می‌رسد که ساختمان‌ها در حال رقابت با بیش‌ترین اهمیت در ظاهر هستند.

 معماری فرصت‌هایی دارد که قبلا هرگز نداشته و امروزه سیاست شهری باید با این تحولات همگام باشد.

ساختمان‌ها همیشه برای نمایش روحیه فرهنگی، هنجارها و ارزش‌ها به کار رفته‌اند. در یونان باستان، مجسمه‌ها که در اطراف  هستند، داستان‌هایی از شجاعت را منتقل می‌کنند. در معماری مذهبی گوتیک، تزیینات ظریف یک پیام دینی را منتقل می‌کردند. و گرایش معماری باروک با هدف نشان دادن قدرت، پیروزی و ثروت است.

 در طول زمان، نما از سازه‌های حامل بار جدا شد آن‌ها مانند پوسته‌های مستقل، باتجربه‌های مادی، رسمی و تکنیکی شروع به جایگزین شدن کردند.

امروزه، معماری اغلب به نورپردازی پویا می‌بالد که می‌تواند ظاهر فیزیکی را تغییر دهد. این پدیده به عنوان معماری رسانه‌ای شناخته می‌شود. برخی معماران آن را به عنوان نماهای خارجی در بیان خلاقانه تعاملی به کار بردند. برخی دیگر، داده‌های محیطی نظیر پیش‌بینی آب و هوا، فعالیت داخلی و یا مصرف انرژی را نمایش می‌دهند.

معماری رسانه به عنوان یک نقطه فروش

کوچک سازی، بهبود کارایی انرژی و فن‌آوری روشنایی مقرون ‌به‌صرفه، طراحی معماری را توسعه داده‌ است. در نتیجه، نماهای خارجی به رابطه‌ا‌ی تبدیل می‌شوند که بی‌نهایت سازگار و پاسخگو هستند.

اکنون معماری می‌تواند به نیازهای ناگهانی پاسخ دهد و سکویی برای خلاقیت شود. در بازارهای املاک رو به رشد مانند چین، کره‌جنوبی و استرالیا، توسعه دهندگان ملک ارزش معماری رسانه‌ای را به رسمیت می‌شناسند. آن‌ها روشنایی انتزاعی را می‌پذیرند تا به پیشرفت در ظاهر خارجی کمک کنند.

 نماهای رسانه‌ای دیجیتال اکنون شهر را روشن می‌کنند و ساختمان‌ها را قادر می‌سازد تا به عنوان نشانه‌های پویا عمل کنند. و یک ساختمان واضح و درخشان که به خوبی در نظر گرفته شده ‌است می‌تواند به شهر کمک فرهنگی کند.

“  طرح برنامه ریزی ملبورن و راهنمای سیدنی برای هنرهای عمومی” معماری رسانه‌ای را به عنوان یک بخش فرهنگی در پیشرفت‌های جدید می‌پذیرد. ما با چشم اندازهای شهری جدید به عنوان ساختمان سازی شهری رنگارنگ ایجاد کرده‌ایم. نورپردازی پویا می‌تواند به یک حس ایمنی کمک کند، یک خروجی خلاقانه ایجاد کند، یا یک پلت فرم مشترک برای اجرا ایجاد کند.

 بنابراین، ساخت معماری رسانه‌ای ” خوب ” یک چالش طراحی پیچیده است. این کار نیازمند تخصص در طراحی معماری، طراحی شهری، طراحی تعاملی، طراحی روشنایی، تجربه کاربر و تعامل اجتماعی است.

سیاست برنامه‌ریزی باید منطبق شود

 سیاست شهری مزایای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی تحولات جدید را ارزیابی می‌کند. هدف آن تضمین این است که معماری یک قلمرو عمومی با کیفیت بالا برای نسل‌های فعلی و آینده ارائه دهد.

سیاست به طور منظم به منظور در نظر گرفتن نیازها و فرصت‌های به‌دست‌آمده به روز می‌شود. و شهرها به طور فزاینده‌ای سیاست‌هایی را برای معماری رسانه‌ای در طرح‌های برنامه‌ریزی شهری پیشنهاد می‌دهند. این نشان‌دهنده یک اجماع رو به رشد بر روی سهم خود در مناطق شهری است.

اگر این کار به خوبی انجام شود، معماری رسانه‌ای می‌تواند جوامع را از طریق ایجاد امکان مشارکت در فرآیند طراحی و پس از تکمیل به هم نزدیک کند. اگر این کار به خوبی انجام نشود می‌تواند یک مشکل معماری یا اجتماعی و فرهنگی را برجسته کند. این می‌تواند منجر به بی علاقگی، نارضایتی و حتی خراب کاری شود.

الزامات طراحی باید در پروسه‌های تصمیم گیری و سیاست‌گزاری بهتر نمایان شود. چنین رویکردی شامل شوراها در تحریک جذب معماری رسانه‌‌ای برای فعال کردن فضای عمومی خواهد بود. یک فرصت اولیه برای همسو کردن سیاست رسانه‌های دیجیتال با سیاست در فضای باز عمومی وجود دارد.

سیاست رسانه‌ای دیجیتال در حال حاضر بر حفاظت از مناظر و اجتناب از درهم ریختگی بصری تمرکز دارد. سیاست فضای باز دولتی کمی، کیفی و تجربی است. نیاز به فضاهای باز است که قابلیت زندگی، تعامل و جذابیت را افزایش می‌دهد.

هر دو سیاست باید باقی بمانند. این حیاتی است اما شوراها باید بدانند که معماری رسانه‌ها می‌تواند مردم را درگیر کرده و درخواست فضای عمومی را در همان زمان بهبود بخشد.

مسائل کلیدی سیاست چیست ؟

شوراها باید دستورالعمل‌های خاصی را در مورد طراحی و معیارهای تصمیم گیری برای ترویج پایداری طولانی‌مدت ارائه کنند. این موارد عبارتند از :

• انواع تعامل. چگونه افراد می‌توانند با معماری رسانه‌ها تعامل داشته باشند ؟این مردم – شهروندان محلی چه کسانی هستند؟ آیا یک گروه سنی خاص مورد خطاب قرار دارد؟ آیا مردم در فرآیند طراحی دخیل هستند؟ آیا یک برنامه فرهنگی وجود دارد که معماری رسانه‌ای باید با آن تراز شود؟
• پذیرش جهانی متن، تصاویر یا نماد در میان هنجارهای فرهنگی و ارزش‌ها. آیا چنین اطلاعاتی باید تعدیل شود؟ چگونه این فرآیند نصب، نگهداری و بررسی می‌شود؟ چه کسی در نظارت شرکت می‌کند؟
• پیش‌گیری از اختلافات معماری و شهری: چگونه نفوذ نور در فضاهای خصوصی مردم کاهش می‌یابد؟ رسانه‌های دیجیتال چگونه به تجربه معماری شهر کمک می‌کنند؟ متن، تصاویر و یا نشانه‌هایی که برای همسو کردن با معماری طراحی شده‌اند، چگونه هستند؟
• پاسخ به اهداف دوباره و منسوخ شدن: معماری رسانه چگونه تغییرات اشغال، نوسازی و خالی کردن فضای خالی را انجام می‌دهد؟چگونه با طول عمر معماری تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد و بالعکس؟
• جلوگیری از تنزل تکنولوژیکی: کدام یک از معیارهای بهینه سازی برای تضمین انعطاف پذیری فنی به کار گرفته می‌شوند؟ معماری رسانه‌ها چگونه حفظ خواهد شد؟ چگونه اطلاعات به طور مرتب به روز‌رسانی ‌می‌شوند؟
• روش‌های بیان اختلاف نظر: چگونه می‌توان قبل و بعد از تکمیل پروژه، ساکنان و نگرانی‌های خواسته‌های ساکنان درباره اطلاعات و یا ویژگی‌های فنی را اظهار کرد؟

شوراها نیز باید سیاست را با اهداف خاص برای مناطق خاص فراهم کنند. به عنوان مثال، مقررات نفوذ نور ممکن است در مناطق توریستی بسیار ملایم‌تر از مناطق مسکونی باشد.

جایی که شهر از اینجا به  سوی آن در حرکت است

نیاز به سیاست با توجه به یک نگرانی معماری ایجاد شده‌است. در اغلب موارد، وقتی ظاهر خارجی یک ساختمان را اضافه یا تغییر دهیم، باید مجوز بگیریم.

این امر تضمین می‌کند که تغییر کم‌ترین تاثیر منفی بر شخصیت و ظاهر منطقه دارد. هدف این است که ساختمان – بدون در نظر گرفتن هدف، بعد یا مکان – مناسب باشد.

همان طور که با مسکن‌، معماری رسانه‌‌ای نیز نیاز به تناسب و به حداکثر رساندن توانایی‌های اجتماعی خود دارد. ما باید از معماری رسانه‌ای که صرفا منجر به سایبان تزیین شده یا تزیین پنجره می‌شود ، جلوگیری کنیم. سیاست‌گزاری که ویژگی‌های عملکردی و اجتماعی معماری رسانه‌ای را بهتر مورد خطاب قرار می‌دهد ضروری است.

منبع: theconversation