سوزاندن زغال سنگ آلاینده‌های هوا را تولید می‌کند که باعث مرگ زودهنگام و بستری شدن هزاران تن در هر سال می‌شوند. استخراج از معادن زغال سنگ، به ویژه از معادن در قله‌ی کوه‌ها، با افزایش قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های سمی، با افزایش بیماری و مرگ و میر، و اثرات نامطلوب بر سلامت روانی افرادی که در نزدیکی آنها زندگی می‌کنند، مرتبط بوده است.

در یک مطالعه‌‌ی اخیر، نیکلاس مولر و من، منبعی از آلودگی هوا به علت زغال سنگ را یافتیم که از دیدگاه سیاستی مورد توجه نبوده است: ذخیره سازی و حمل توده‌های زغال سنگ. ما دریافتیم که وزش باد بر توده‌های زغال سنگ بی‌پوشش در نیروگاه‌های ایالات متحده به همراه انتشارهای گازی از توده‌ها به طور قابل توجهی غلظت ذرات ریز موجود در هوا در ۲۵ مایلی این نیروگاه‌ها را  افزایش داد. یافته‌های ما نشان می‌دهند که این بعد از استفاده از زغال سنگ نیز باید سامان یابد.

آلودگی ناشی از حمل و نقل، بارگیری و ذخیره سازی

به خاطر این مطالعه، ما داده‌های ماهانه درباره‌ی مقدار زغال سنگ ذخیره شده در محل در هر یک از ۲۳۶ نیروگاه با سوخت زغال سنگ در سراسر ایالات متحده را با اندازه گیری‌هایی از مجاورت دستگاه‌های نظارت کننده بر کیفیت هوا مرتبط کردیم. این دستگاه ها آلودگی ذرات ریز را اندازه گیری می‌کنند- که PM2.5 نامیده شده زیرا ذرات کمتر از ۲.۵ میکرومتر قطر دارند. برای نشان دادن این مورد، ذرات PM2.5 حدودا ۳۰ برابر نازک‌تر از یک رشته مو هستند. با مرتبط ساختن تغییرات در ذخایر زغال سنگ با تغییرات در PM2.5 در مجاورت دستگاه‌های نظارت کننده، ما قادر به برآورد کردن بودیم که چه مقدار ذرات در هر تن زغال سنگ ذخیره شده، ایجاد می‌شود. ذخایر زغال سنگ، آلودگی ذرات ریز به روش‌های مختلفی منتشر می‌کنند. اول، وزش باد بر ذخایر بدون پوشش زغال سنگ، منجر به انتشار گرد و بار زغال سنگی فرار می‌شود که منبع PM2.5 هستند. دوم، ذخایر زغال سنگ گازهای فراری را منتشر می‌کنند که همچنین می‌توانند منجر به شکل گیری PM2.5 شوند. در نهایت، زمانی که زغال سنگ به نیروگاه تحویل داده می شود، آن از جابجایی‌های بسیاری عبور می‌کند، از جمله بارگیری، جداسازی “گرد و غبار نوری” از زغال سنگ و خرد کردن زغال سنگ به خاطر اینکه آن را برای سوزاندن مناسب سازد. این فرآیندها همگی ذرات ریز را تولید می‌کنند.

زغال سنگ همچنین در محل در معادن و پایانه‌های صادراتی زغال سنگ ذخیره می‌شود، و تقریبا ۶۷ درصد آن با قطار، معمولا در اتومبیل‌های حمل و نقلی بدون پوشش تحویل داده می‌شود. قایق‌ها و کامیون‌های حمل کننده‌ی زغال سنگ نیز معمولا بدون پوشش هستند. اگرچه تجزیه و تحلیل ما بر مناطق اطراف نیروگاه‌های با سوخت زغال سنگ متمرکز بود، افرادی که در نزدیکی معادن زندگی می‌کردند، خطوط راه آهن یا پایانه‌های صادراتی زغال سنگ نیز احتمال دارند که افزایش آلودگی ذرات ریز از ذخیره سازی و جابجایی زغال سنگ را تجربه کنند.

اثرات اصلی محلی: زغال سنگ، حتی به هنگام ذخیره سازی، سلامت انسان را تهدید می‌کند

قرارگرفتن در معرض آلودگی ذرات ریز با افزایش مرگ و میر و بیماری به دلیل شرایط قلبی-عروقی و تنفسی مرتبط بوده است. از اقتصاددانان اغلب خواسته شده که یک ارزش دلاری را بر افزایش میزان مرگ و میر ناشی از آلودگی ارزیابی کنند. برای انجام این کار، آژانس حفاظت از محیط زیست یک ارزش پولی را به “زندگی آماری” اختصاص می‌دهد. آژانس معمولا این رویکرد “ارزش زندگی آماری” را برای تعیین کمیت مزایای مقررات زیست محیطی به کار می‌برد که آلودگی هوای محلی را کاهش می‌دهند.

به عنوان مثال، در سال ۱۹۹۰، کنگره قانون هوای پاک را برای محدود کردن تولید دی اکسید گوگرد و اکسیدهای نیتروژن اصلاح کرد، که منابع اصلی ذرات ریز هستند. آژانس حفاظت از محیط زیست برآورد می‌کند که این محدودیت‌ها جلوی تقریبا ۲۳۰،۰۰۰ مرگ و میر افراد بزرگسال به علت ذرات ریز فقط در سال ۲۰۲۰ را خواهند گرفت. با استفاده از مقدار ۹.۸۵ میلیون دلار آمریکا در هر زندگی آماری، این مقدار به ۲.۳ تریلیون دلار در مجموع مزایا در سال ۲۰۲۰ فقط از کاهش مرگ ناشی از ذرات تبدیل می‌شود. به طور کلی، آژانس حفاظت از محیط زیست محاسبه می‌کند که منافع کلی از اصلاحات قانون هوای پاک  ۱۹۹۰ از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۲۰ فراتر از هزینه‌های مطابقت با قانون توسط یک عامل بیش از ۳۰  تا ۱ می‌روند.

با استفاده از این رویکرد مشابه، یافته‌های ما نشان می‌دهند که علاوه بر هزینه‌های اجتماعی آلودگی ناشی از ذرات که از سوزاندن، ذخیره سازی و جابجایی زغال سنگ ایجاد می‌شوند، باعث به وجود آمدن آلودگی PM2.5 می‌شود که هزینه‌های سلامتی محلی اضافی را در حدود ۱۸۳ دلار در ازای هر تن زغال سنگ ذخیره شده ایجاد می‌کند. برای زمینه، نیروگاه متوسط تقریبا ۴۸ دلار برای هر تن زغال سنگ پرداخت می‌کند، تقریبا ۲۱۳،۰۰۰ تن زغال سنگ در محل ذخیره می‌کند و محموله‌های تقریبا ۱۰۶،۰۰۰ تن زغال سنگ در هر ماه را دریافت می‌کند.

جوامع به عقب بر می‌گردند

صنعت زغال سنگ در معرض قوانین زیست محیطی بسیاری قرار دارد. قوانین و مقرراتی وجود دارند که پیامدهای عملیات کنونی استخراج سازی و سایت‌های معدنی رها شده را مورد ملاحظه قرار می‌دهند؛ آلودگی هوای ناشی از احتراق زغال سنگ؛ و دفع خاکستر رها شده پس از سوختن زغال سنگ.

در مقابل، هیچ قانون فدرالی وجود ندارد که صراحتا انتشارهای ذرات ریز ناشی از ذخیره سازی و جابجایی زغال سنگ را مورد هدف قرار دهد. با این حال، از آنجایی که این آلودگی هوا کاملا محلی است، شهرستان ها و استان ها می‌توانند به جهت کاهش آن اقدام کنند به جای اینکه بر سیاست ایالتی یا فدرال تکیه کنند. به عنوان مثال، شرکت‌ها برای چندین سال به دنبال اجازه برای ساخت پایانه‌های صادراتی زغال سنگ در سواحل اقیانوس آرام بوده‌اند. در سال ۲۰۱۶، اوکلند، کالیفرنیا، تا حدودی به علت نگرانی‌هایی در مورد اثرات بهداشتی گرد و غبار زغال سنگی، حمل و نقل زغال سنگ با مقدار زیاد از طریق بندرگاه‌های خود را ممنوع کرد. مخالفان محلی یک پایانه ی پیشنهادی در بلینگهام، واشینگتن را مسدود کردند و به شدت پایانه‌ی دیگری در لونگوئیو را مورد اعتراض قرار می‌دهند.

یک راه حل نسبتا کم هزینه این خواهد بود که صرفا به شرکت‌های راه آهنی نیاز می‌باشد که واگن‌های قطار حامل زغال سنگ را پوشش دهند و شرکت‌های تولید برق که توده‌های زغال سنگ را پوشش دهند. من سه اعتراض به این ایده از صنعت را شنیده‌ام:

• قرار گرفتن زغال سنگ در واگن های محصور شده‌ی قطار ممکن است خطر بیشتر احتراق داشته باشند.
• پوشش واگن‌های قطار کشیدگی را افزایش می‌دهد، که قطارها را کند خواهد ساخت و هزینه‌های سوخت را افزایش خواهد داد.
• اپراتورها مجبور خواهند بود که فرآیند خودکار را تغییر دهند که به واسطه‌ی آن زغال سنگ به درون قطارهایی در معادن خالی می‌شود، به نیروگاه‌ها حمل می‌شود و به کارخانه‌ها منتقل می‌شود.

با این حال، بر اساس سطوح قابل توجهی از آلودگی محلی هوا ناشی از ذخیره سازی و جابجایی زغال سنگ که ما در مطالعه‌ی خود مستند کرده‌ایم، ما بر این باوریم که سیاست‌گزاران باید حداقل هزینه‌ها و مزایای استفاده از توده‌های زغال سنگ را کشف کنند. مخالفان جنگ مورد ادعا در مورد زغال سنگ اغلب ادعا می‌کنند که قوانین زیست محیطی به جوامع محروم به لحاظ اقتصادی جایی که تولید زغال سنگ رخ می‌دهد، آسیب می‌رسانند. با این حال، در این مورد، برای جوامعی که به طور نامتناسبی ضعیف هستند و اقلیت هستند که نزدیک نیروگاه‌های سوخت زغال سنگ قرار دارند، نظر ما این است که مقررات بیشتری، و نه کمتر، ممکن است لازم باشد.

منبع: theconversation