چکیده: لی سین لونگ، نخستوزیر سنگاپور، اعلام کرد که تغییر جمعیتی با جمعیت رو به افزایش سالمندان، بزرگترین نگرانی او برای آینده خواهد بود. در واقع، گرایش به سوی جمعیت سالمندی در طی دو دهه گذشته در سنگاپور به یک مشکل جدی تبدیل شدهاست. چالش سیاستگزاران سنگاپور، آماده کردن جامعه سنگاپوری نسبت به این تغییر در ساختار سنی با بهبود نگرشهای عمومی نسبت به افراد مسن و تقویت آیندهی جامعهای است که در آن سالمندان قادر به زندگی کامل، فعال و معنادار هستند. در سال ۲۰۰۷، دولت سنگاپور شورای دوره سوم (C۳A)را برای کمک به شهروندان سالمند برای دستیابی به کیفیت بهتر زندگی از طریق سالمندی فعال در هفت بعد سلامتی: اجتماعی، فکری، فیزیکی، مالی، عاطفی، عاطفی و معنوی ایجاد کرد. فعالیتهای شورای دوره سوم(C۳A) عمدتا مبتنی بر شراکت با جوامع، سازمانهای تجاری و دیگر موسسات است. آنها از همکاری با موسسات آموزشی مانند آکادمی ملی نقره، که یادگیری مادام العمر و بیننسلی را از طریق تسهیل مشارکت سالمندان در برنامههای مطالعاتی در دانشگاههای ملی پرورش میدهد، در نظر میگیرند. به جای ارائه خدمات مستقیم، نقش اصلی شورای دوره سوم حمایت از سازمانهای موجود با تحقیقات و توسعه ابتکارات جدید است که باعث تسهیل، تشویق و ترویج سالمندی در میان جمعیت سنگاپور میشوند. هدف اصلی شورای دوره سوم ایجاد یک پلت فرم برای توانمند سازی سالمندان “برای ادامه همکاری نزدیک و معنادار با جامعه است”. این شورا با تلاش برای تغییر درک عمومی سالمندان و سالمندی، قصد دارد “یک سنگاپور پر جنب و جوش ایجاد کند که در آن سالمندان میتوانند به عنوان اعضای جداییناپذیر جامعه در آن شرکت کنند”. یکی از موفقترین ابتکارات آن، برنامه آموزشی بیننسلی (ILP) است که هدف آن “تشویق ارتباط بیننسلی با تطبیق جوانان و سالمندان در یک محیط یادگیری گروهی” است. برنامه آموزشی بین نسلی میگوید که تا به امروز در سال ۲۰۱۷، ۹،۳۳۹ نفر از سالمندان و ۱۳،۶۴۷ دانش آموزان از این برنامه آموزشی در گروههای سنی بهرهمند شدهاند، با ۹۷ درصد از شرکت کنندگان جوان که احساس میکنند درک آنان از سالمندان پس از این برنامه بهبود یافتهاست. تعداد زیادی از توصیههای امیدبخش و بازخوردهای مثبت، تاثیر مثبت برنامه آموزشی بین نسلی بر نگرشهای سالمندان و ایجاد پیوندهای بین دو نسل را به اثبات رساندند.” |
لی سین لونگ، نخستوزیر سنگاپور، در سال ۲۰۱۴ اعلام کرد که تغییر جمعیتی با جمعیت رو به افزایش سالمندان، بزرگترین نگرانی او برای آینده خواهد بود. در واقع، گرایش به سوی جمعیت سالمندی در طی دو دهه گذشته در سنگاپور به یک مشکل جدی تبدیل شدهاست. نسبت ساکنان ۶۵ سال و مسنتر از ۸.۷ درصد در سال ۲۰۰۸ به ۱۱ درصد در سال ۲۰۱۳ رشد داشته است؛ برآوردها نشان میدهد که این تعداد در سال ۲۰۳۰ به دلیل افزایش امید به زندگی به ۱۹ درصد افزایش خواهد یافت. در یک نتیجه قطعی، نسبت حمایت از سن سالمندان (تعداد افرادی که بین ۱۵ تا ۶۴ سال سن دارند و در مقایسه با بزرگسالان مسنتر ۶۵ سال و بالاتر)از ۱۳.۵ در سال ۱۹۷۰ به ۴.۹ تن در سال ۲۰۱۲ کاهشیافته است. چالش سیاستگزاران سنگاپور، آماده کردن جامعه سنگاپوری نسبت به این تغییر در ساختار سنی با بهبود نگرشهای عمومی نسبت به افراد مسن و تقویت آیندهی جامعهای است که در آن سالمندان قادر به زندگی کامل، فعال و معنادار هستند.
ابتکار
در سال ۲۰۰۷، دولت سنگاپور شورای دوره سوم (C۳A)را برای کمک به شهروندان سالمند برای دستیابی به کیفیت بهتر زندگی از طریق سالمندی فعال در هفت بعد سلامتی: اجتماعی، فکری، فیزیکی، مالی، عاطفی، عاطفی و معنوی ایجاد کرد.
فعالیتهای شورای دوره سوم(C۳A) عمدتا مبتنی بر شراکت با جوامع، سازمانهای تجاری و دیگر موسسات است. آنها از کارنوالهای سالمندی فعال تاکیتهای ابزاری سالخوردگی و همکاری با موسسات آموزشی مانند آکادمی ملی نقره، که یادگیری مادام العمر و بیننسلی را از طریق تسهیل مشارکت سالمندان در برنامههای مطالعاتی در دانشگاههای ملی پرورش میدهد، در نظر میگیرند. به جای ارائه خدمات مستقیم، نقش اصلی شورای دوره سوم حمایت از سازمانهای موجود با تحقیقات و توسعه ابتکارات جدید است که باعث تسهیل، تشویق و ترویج سالمندی در میان جمعیت سنگاپور میشوند.
هدف اصلی شورای دوره سوم ایجاد یک پلت فرم برای توانمند سازی سالمندان “برای ادامه همکاری نزدیک و معنادار با جامعه است”. این شور ا با تلاش برای تغییر درک عمومی سالمندان و سالمندی، قصد دارد “یک سنگاپور پر جنب و جوش ایجاد کند که در آن سالمندان میتوانند به عنوان اعضای جداییناپذیر جامعه در آن شرکت کنند”.
تاثیر عمومی
از زمان اجرای آن در سال ۲۰۰۷، شورای دوره سوم در سازماندهی بسیاری از رویدادها و مشارکتها دخیل بوده است که به شکلگیری چشمانداز سالمندی در سنگاپور کمک کرده است. این شورا به عنوان یکی از بازیگران اصلی در تلاش برای بهبود وضعیت جمعیت سالمند به دنبال ماموریت خود “برای ایجاد سالمندی فعال در مسیر زندگی” تاسیس شده است.
یکی از موفقترین ابتکارات آن، برنامه آموزشی بیننسلی (ILP) است که هدف آن “تشویق ارتباط بیننسلی با تطبیق جوانان و سالمندان در یک محیط یادگیری گروهی” است. برنامه آموزشی بین نسلی میگوید که تا به امروز در سال ۲۰۱۷، ۹،۳۳۹ نفر از سالمندان و ۱۳،۶۴۷ دانش آموزان از این برنامه آموزشی در گروههای سنی بهرهمند شدهاند، با ۹۷ درصد از شرکت کنندگان جوان که احساس میکنند درک آنان از سالمندان پس از این برنامه بهبود یافتهاست.
تعداد زیادی از توصیههای امیدبخش و بازخوردهای مثبت، تاثیر مثبت برنامه آموزشی بین نسلی بر نگرشهای سالمندان و ایجاد پیوندهای بین دو نسل را به اثبات رساندند.”
امی خور، وزیر ارشد بهداشت کشورگفت: “آکادمی ملی سیلور(نقره)،” شبکهای از موسسات آموزش پس از متوسطه و سازمانهای اجتماعی که برنامههای آموزشی و تفریحی سالمندان را ارائه میدهند “، از زمان آغاز این کار در سال ۲۰۱۵ به حدود ۱۵۰۰۰ نفر از سالمندان رسیده است.
علاوه بر این، از زمان راهاندازی آن در اکتبر ۲۰۱۵، ۱۸،۰۰۰ نفر ازکیتهای ابزاری( مجموعهای از ابزارها، به ویژه در یک کیسه یا جعبه نگهداری میشود و برای یک هدف خاص استفاده میشود.) سالخوردگی مثبت بهرهمند شدهاند، یک ابزار آنلاین که به سالمندان کمک میکند ابعاد سلامتی را تشخیص دهند که باید بر روی آن تمرکز کنند. پورتال وب “C۳A”، از زمان ورود به سایت آنلاین در سال ۲۰۰۷ ، ۲.۲ میلیون صفحه نمایش را دریافت کرده است و C۳A موفق به ایجاد شراکت با ۳۶۷ وزارتخانه، سازمانها و موسسات دیگر شده است.
معیارهای جمعآوریشده توسط دولت نشان میدهد که نرخ داوطلبانه میان افراد ۶۵ سال و بالاتر از ۱۱ درصد در سال ۲۰۰۸ به ۱۷ درصد در سال ۲۰۱۱ افزایشیافته است. علاوه بر آن، نرخ مشارکت نیروی کار برای افراد ۶۵ تا ۶۹ ساله از ۲۷.۵ درصد در سال ۲۰۰۸ به ۴۰.۲ درصد در سال ۲۰۱۳ افزایشیافته است و بالاترین نرخ اشتغال ناشی از گروه کمدرآمد میباشد. با این حال، کیفیت شرایط کاری و دستمزدهای پایین اغلب مورد بحث است. با وجود آمار بالای استخدام افراد مسن این گروه سنی، نرخ فقر در این گروه سنی از ۲۸ درصد در سال ۲۰۰۵ به ۴۱ درصد در سال ۲۰۱۱ افزایشیافته است.
منبع: centreforpublicimpact