سیاست‌های اقلیمی چگونه می‌تواند بر فراز کوهی از داده‌های در حال افزایش بایستند

زمانی که خطوط بین حقایق علمی، اختلافات قانونی و عدم اطمینان در مورد تغییرات اقلیمی تعمدا در حال تیره شدن هستند- نه حداقل توسط رهبران جهان مانند دونالد ترامپ و رجب طیب اردوغان- فعالیت “هیات بین‌المللی تغییرات اقلیمی” (IPCC) چندان اهمیتی نخواهند داشت. این وظیفه‌ی IPCC است که زمینه‌ی درک چشم انداز یافته‌های علمی را در جایی که انها باهم توافق دارند و چرایی تفاوت‌ها را فراهم سازد. نویسندگان ششمین گزارش ارزیابی IPCC- صدها نویسنده‌ی فعال در اکثر زمینه‌ها- قبل از انتشار آن در سال ۲۰۲۱ وظیفه‌ی سنگینی بر عهده دارند.

هنگامی که حجم اطلاعات علمی بصورت تصاعدی رو به فزونی می‌گذارد، انچه که مشکل است حفظ یک دورنمای روشن است. ردیابی و مطالعه‌ی تمامی مطالب مرتبط با تغییرات اقلیمی غیر ممکن می‌نماید زیرا در یک سال نسبت به موارد قبلتر در طی یک دوره‌های ارزیابی کامل یا متعدد تکوین پیدا کرده است. حتی اگر هیچگونه رشد اضافه‌ای در طی سه سال بعد وجود نداشته باشد مطالب مرتبطی که در ششمین ارزیابی IPCC مرور می‌شود در مواردی بین ۲۷۰ هزار تا ۳۳۰ هزار مطلب می‌رسد. این میزان بیشتر از کل مقالات منتشر شده در مورد تغییرات اقلیمی تا قبل از ۲۰۱۴ می‌باشد. بنابراین انجام یک ارزیابی علمی بطور فزاینده‌ای تبدیل به یک چالش بزرگ در زمینه‌ی مطالب علمی می‌شود.

مدیریت مطالب منتشره درصورتی که ما از اعتبار IPCC در اینده اطمینان داشته باشیم می‌تواند حیاتی باشد. ما نیاز داریم که اجازه دهیم کامپیوترها برای خواندن و دسته بندی اطلاعاتی که خودمان به هیچوجه قادر به درک انها نیستم به ماکمک کنند.

IPCC نیاز به ورود به مسیری به سمت حوزه‌ی جدیدی از ارزیابی‌های مبتنی بر کامپیوتر دارد. اموزش ماشینی و پردازش زبان طبیعی بایستی در درک و ایجاد مقدار زیادی کالای مرتبط مورد استفاده قرار گیرد. گروههای جدیدی از متخصصین – از ساینتومتریک، زبانشناسی کامپیوتری و انالیز داده‌ها- را بایستی در نظر گرفت.

همچنین تصمیم گیرندگان اطلاعات حاصل از کمیته‌ی تحقیقات را می‌خواهند که بتوانند در راه ‌حل‌های معنی دار مشارکت داشته باشند. اما روش سیستماتیک در یادگیری در مورد راه حل‌های اقلیمی تاکنون در IPCC محدود بوده است. تلاش برای درک اینکه چه سیاست‌هایی – و تحت چه شرایطی- خوب جواب می‌دهند هنوز در مراحل اولیه‌ی خود قرار دارد.

این مسئله در علوم اجتماعی بطور خاصی حاد می‌باشد. برخی معتقدند که شواهد علوم اجتماعی نمی‌تواند خود را معطوف به عمومیت پذیری کند. اما یک چالش بزرگتر، عدم توجه به ترکیب تحقیقات به عنوان یک تلاش علمی است. کمبود شواهد ترکیبی در ادبیات سیاست‌گزاری و علوم اجتماعی، جمع آوری اطلاعاتی که در میان هزاران مطالعه‌ی منفرد پراکنده شده را ناممکن می‌سازد.

تغییر فرهنگ علوم اجتماعی به منظور پشتیبانی بهتر از ارزیابی‌های علمی و دانسته‌های جمع اوری شده در مورد راه حل‌های تغییرات اقلیمی ساده نیست. در حالیکه IPCC می‌تواند بعنوان یک کاتالیزور عمل نمایید هر گونه تغییر نیز نیاز به ظرفیت بیشتر در روش‌های ترکیبی و حمایت از شبکه های همکاری است. سرمایه گذاران تحقیقات و دولت‌ها باید بودجه‌های بیشتری به تولید تحقیقات ترکیبی اختصاص دهند.

خبر خوب اینکه مدلهایی برای چنین تحولاتی وجود دارد. محققان پزشکی، اموزش و روانشناسی طی دهه‌های اخیر مجبور شده‌اند با چالش‌های مشابهی روبرو شوند و  هم اکنون ایجاد تحقیقات سیستماتیک در این حوزه‌ها بعنوان پایه‌ای برای مشاوره‌های سیاسی شکل گرفته‌اند.

این تصور گمراه کننده که هر مطالعه‌ی علمی منفرد دارای وضعیت مشابهی مانند دیگر مطالعات دارد برای یک فرهنگ مبتنی بر شواهد حکم سم را دارد. با گسترش تولیدات تحقیقاتی تا سطح استاندارد طلایی مشاوره‌ی سیاسی علمی- با استفاده از داده‌های بزرگ و تکنیک‌های یادگیری ماشین به منظور انتقال ان- ما می‌توانیم IPCC را تقویت کرده و یک  واکنش قویتری را در مقابل ترامپ‌ها و اردوغان‌های این دنیا که می‌خواهند شواهد را با خواسته‌های خود منطبق سازند نشان دهیم.

منبع: theguardian