|
چکیده: این چهارمین انقلاب صنعتی در طول تاریخ جهان است که این بار توسط رباتها هدایت می‌شود، که فضاهای شهری و زندگی شهری را در برابر فرصت‌ها و چالشهای حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و بهداشتی شکل می‌دهند. چرا که شهرهای ما برای مدیریت توسط انسانها بیش از حد بزرگ شده‌اند. اتوماتیک شدن شهرها شروع شده و در حال اجرا است، اگرچه در برخی مناطق و شهرهای دیگر نیز نادیده گرفته می‌شود. اما هنوز به نظر نمی‌رسد که هیچکدام از این پیشرفت‌های گوناگون و متفاوت نتایج خاصی را نشان دهند. پس شهرهای آینده را باید چگونه پیشبینی کرد؟ داشتن یک نمای کلی از چنین شهرهایی به ما اجازهی این کار را می‌دهد. به این منظور، سه مثال از شهرهای اتومات را در اینجا بررسی می‌کنیم: توکیو، دبی، سنگاپور. دولت ژاپن در حال حاضر در حال آماده‌سازی خویش برای میزبانی بازیهای المپیک ۲۰۲۰ است، و تصمیم دارد از این رویداد برای نشان دادن بسیاری از فناوریهای جدید روباتیکی استفاده کند. بنابراین، توکیو به آزمایشگاه زندگی شهری تبدیل شده است. به این منظور، مؤسسه‌ای با هزینه‌ی دولتی با عنوان شورای تحقق انقلاب رباتیک در سال ۲۰۱۴، توسط دولت ژاپن تاسیس شد. دبی نیز یکی دیگر از نمونه‌های نوظهور شهرهای هوشمند است. اما به‌جای آنکه از رباتها برای بهبود سیستم‌های شهری استفاده شود، از آنها بهطور گسترده‌ای در جهت ارائه خدمات عمومی و با هدف «ایجاد شادترین شهر روی زمین» استفاده می‌شود. |
من پیش از کار روی رباتهای دنیای واقعی، در مورد افسانه‌ها و اسطوره‌های تاریخی می‌نوشتم. الان هم به نوعی همان کار را انجام می‌دهم. در کارخانه‌ها، آزمایشگاه‌ها، و البته با داستانهای علمی، در واقع رباتهای خیالی، تصورات ما را در مورد انسانهای مصنوعی و ماشینهای خودمختار تقویت می‌کنند.
اما رباتها در دنیای واقعی به طرز شگفت انگیزی ناکارآمد هستند، هرچند که نفوذشان به طور مدام در مناطق شهری در سرتاسر جهان در حال افزایش است. این چهارمین انقلاب صنعتی در طول تاریخ جهان است که این‌بار توسط رباتها هدایت می‌شود، که فضاهای شهری و زندگی شهری را در برابر فرصت‌ها و چالشهای حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و بهداشتی شکل می‌دهند. چرا که شهرهای ما برای مدیریت توسط انسانها بیش از حد بزرگ شده‌اند.
وجود شهرهای خوب، حکومتها را تقویت و حفظ می‌کند و جریان دادهها و افراد را تقویت می‌کند. این خدمات شامل خدمات عمومی، ترافیک و خدمات تحویل است. وجود صف‌های طولانی در بیمارستانها و بانکها، مدیریت ضعیف انسانی را نشان می‌دهد. تراکم بالای ترافیکی نشان دهنده‌ی ناکارآمدی جاده‌ها و سیستم‌های ترافیکی است. محصولاتی را که از طریق آنلاین سفارش می‌دهیم به اندازهی کافی سریع به دستمان نمی‌رسند. و سیستم‌های Wi-Fi اغلب نمی‌توانند نیازهای دیجیتال ما را پاسخگو باشند. به طور خلاصه، زندگی شهری که در قالب ویژگی‌هایی چون آلودگی‌های زیست محیطی، زندگی سریع، ترافیک، افزایش مصرف، و… مشخص می‌شود، نیاز به راه حل‌های رباتیک دارد.
طی پنج سال گذشته، برخی دولتهای ملی شروع به فرآیند اتوماسیون سازی به عنوان کلیدی برای آینده‌ی بهتر شهری کرده‌اند. بسیاری از شهرها آزمایش رباتها را در مکانهای عمومی شروع کرده‌اند، جائیکه رباتها هر دو هدف عملی (تسهیل زندگی روزمره) و نقش بسیار نمادینشان (در نشان دادن مدیریت شهری خوب) را به نمایش می‌گذارند. باید دید که آیا از طریق ماشینهای اتومات (بدون سرنشین)، داروسازهای اتومات، رباتهای سرویس دهنده در فروشگاههای محلی، و یا هواپیماهای بدون سرنشین، سرعت زندگی در شهرها افزایش می‌یابد یا نه.
بسیاری از شهرهای بزرگ (سئول، توکیو، شنزن، سنگاپور، دبی، لندن، سانفرانسیسکو)، مکانهایی را برای آزمایش وسایل نقلیه‌ی اتوماتیک در قالب مسابقات رقابتی در نظر گرفته‌اند، به منظور توسعه‌ی اتومبیلهای بدون سرنشین در جامعه. بنادر و انبارهای اتومات نیز که بهوسیله‌ی رباتها و خودکار کار می‌کنند نیز به طور فزایندهای روبه افزایش هستند. سیستم‌های کنترل خودکار و نظارت خودکار، تنظیم و بهینه‌سازی جریانهای ترافیکی نیز رو به گسترش هستند. مزارع اتومات نیز که به تولید مواد غذایی در مناطق غیرکشاورزی می‌پردازند نیز در سرتاسر جهان رو به افزایش هستند. فناوریهای جدید در تلفن‌های همراه که وعده‌های مراقبت‌های بهداشتی فراتر از بیمارستانها را می‌دهند. رباتهای اجتماعی نیز در بسیاری از جایگاهها – از افسران پلیس گرفته تا پیشخدمت رستوانها – در فضاهای عمومی و تجاری شهری ظاهر می‌شوند.
همانطور که همه‌ی این نمونه‌ها نشان می‌دهند، اتوماتیک شدن شهرها شروع شده و در حال اجرا است، اگرچه در برخی مناطق و شهرهای دیگر نیز نادیده گرفته می‌شود. اما هنوز به نظر نمی‌رسد که هیچکدام از این پیشرفت‌های گوناگون و متفاوت نتایج خاصی را نشان دهند. پس شهرهای آینده را باید چگونه پیشبینی کرد؟ داشتن یک نمای کلی از چنین شهرهایی به ما اجازهی این کار را می‌دهد. به این منظور، سه مثال از شهرهای اتومات را در اینجا بررسی می‌کنیم: توکیو، دبی، سنگاپور.
توکیو
دولت ژاپن در حال حاضر در حال آماده‌سازی خویش برای میزبانی بازیهای المپیک ۲۰۲۰ است، و از قصد دارد از این رویداد برای نشان دادن بسیاری از فناوریهای جدید روباتیکی استفاده کند. بنابراین، توکیو به آزمایشگاه زندگی شهری تبدیل شده است. به این منظور، مؤسسه‌ای با هزینه‌ی دولتی با عنوان شورای تحقق انقلاب رباتیک در سال ۲۰۱۴، توسط دولت ژاپن تاسیس شد.
اهداف اصلی فعالیتهای رباتیک دولت ژاپن عبارتند از: تجدید اقتصاد، برندسازی فرهنگی و نمایشهای بین‌المللی. در این راستا، سعی خواهد شد تا از بازیهای المپیک برای معرفی و تأثیرگذاری بر مسیرهای تکنولوژیک جهانی استفاده شود. دولت ژاپن در نظر دارد تا در طول بازیهای المپیک از رباتها در زمینه‌هایی چون، روبات‌های تاکسی و سیستم هوشمند حمل و نقل گردشگران در سرتاسر شهرها، صندلی‌های هوشمند، صندلی‌های هوشمند مسابقات پاراالمپیک، وجود رباتها در فرودگاهها و تمامی نقاطی شهری که به ۲۰ زبان دنیا به مسافران خوشآمد می‌گویند و امکان مکالمه‌ی خارجیها را مردم محلی ژاپن را فراهم می‌کنند، استفاده کند.
دولت ژاپن به ما نشان می‌دهد که فرآیند کنترل دولتی بر ایجاد شهرهای رباتیک چندان دور از ذهن نیست.
سنگاپور
از سوی دیگر، سنگاپور نیز یکی از شهرهای هوشمند است. دولت، در این شهر، ربات‌هایی را با اهداف متفاوت امتحان می‌کند: گسترش فیزیکی سیستم‌های موجود برای بهبود مدیریت و کنترل شهری. در سنگاپور، یک روایت ملی تکنو – آینده‌نگری (techno-futuristic) از سیستم‌های خودکار وجود دارد که بهطور طبیعی وارد اکوسیستم شهری می‌شوند. این دیدگاه از طریق آزمایش رباتهای مستقل (مثلاً در آزمایش هواپیماهای بدون سرنشین که همکاری هلیکوپترهای ایرباس انجام می‌شود) و اتوبوس‌های اتوماتیک اتوبوسرانی با عنوان Easymile EZ10 در حال انجام است.
در عین حال، در هتلهای سنگاپور نیز از باتها برای سرویس دهی استفاده می‌شود در مواردی چون تمیز کردن اتاقها، تهیه‌ی کالاها و لوازم مورد نیاز مسافران، و همچنین رباتها را برای کمک به تحصیل دانش‌آموزان، آموزش می‌دهند تا بتوانند در آینده از رباتها در پیش دبستانیها استفاده کنند. در زمینه‌ی مراقبت‌های بهداشتی و اجتماعی نیز، صنایع رباتیک و اتوماسیون سنگاپور یکی از سریعترین صنایع در سطح جهانی است.
دبی
دبی نیز یکی دیگر از نمونه‌های نوظهور شهرهای هوشمند تحت کنترل دولتی است. اما به‌جای آنکه از رباتها برای بهبود سیستم‌های شهری استفاده شود، از آنها بهطور گسترده‌ای در جهت ارائه‌ی خدمات عمومی و با هدف «ایجاد شادترین شهر روی زمین» استفاده می‌کنند.
دولتهای ملی در حال رقابت بر سر این هستند که خود را از طریق صنایع رباتیکشان در چشماندازهای سیاسی و اقتصادی جهان مطرح کنند و همچنین تلاش می‌کنند جایگاه خود را به عنوان رهبران منطقه‌ای تثبیت نمایند. این تفکر بلندپروازانه در سپتامبر ۲۰۱۷ در قالب شهر تاکسی‌های پروازی که توسط شرکت هواپیماهای بدون سرنشین آلمانی به نام Volocopter طراحی شده بود، و به رهبری جهان عرب در این نوآوری خود را نشان داد. هدف دبی آن است که تا سال ۲۰۳۰، ۲۵% از ناوگان حمل‌ونقل خود را به صورت خودکار درآورد.
این طرحها در حال حاضر در قالب طرح بارسلونا محور افسر پلیس PAL Robotics و سنگاپور محور خودرو OUTSAW آزمایش می‌شوند. دولت اعلام کرده است که اگر این آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز باشند، تا سال ۲۰۳۰، ۲۵ درصد از نیروهای پلیس را رباتیک خواهد کرد.
منبع: theconversation
