ایجاد توانایی گروه بندی و شتاب، چه مزایایی برای دانشآموزان دارد؟
مطالعه جدید دانشگاه نورت وسترن که تحقیق گستردهای در زمینه آموزشی انجام داده است نشان میدهد که مدارس باید از هر دو توانایی “گروهبندی” و “سرعت” برای کمک به دانش آموزان با استعداد استفاده کنند.
گروهبندی، دانش آموزانی را که مهارتها و تواناییهایی مشابه دارند، در کلاسهای مشابه قرار میدهد. سرعت، که اغلب به عنوان پرش یا ارتقای درجه و جایگاه شناخته میشود و شتاب دادن شخص یا پذیرش زودهنگام در مهد کودک یا مدرسه است، شرایط دسترسی سریع به فرصتها یا پیشرفت سریعتر را فراهم میکند.
بر اساس تحقیق منتشر شده در مرکز «بررسی تحقیقات آموزشی»، تکنیکهای آموزشی که به صورت گسترده مورد بحث قرار میگیرند، پیشرفت تحصیلی را با هزینه کم افزایش داده و میلیونها دانش آموز را در مدارس ایالات متحده منتفع و بهره مند ساخته است.
پائولا اولشوفسکی-کوبیلوس، رئیس مرکز توسعه استعدادها در مدرسه نورت وسترن میگوید: “اگر چه شتاب به عنوان یک استراتژی موثر برای پاسخگویی به نیازهای دانش آموزان پیشرفته مورد استفاده قرار میگیرد، اما هنوز هم به ندرت مورد استفاده قرار گرفته و اکثر مدارس به طور سیستماتیک برای دانش آموزانی که به آن نیاز دارند توجه نمیکنند.”
به عنوان مثال ایالات متحده در یک سال تحصیلی خود حدود ۶۰۰ میلیارد دلار در زمینه آموزش عمومی صرف کرده است، اما تحقیقات در مورد این که آیا منابع در نظر گرفته شده به دانش آموزان با عملکرد بالا، می رسد یا نه، ادامه دارد. خلاصهای از سیاستگزاریهای اخیر نشان میدهد که ۲۰ تا ۴۰ درصد از دانش آموزان ابتدایی و متوسطه در سطح خواندن در سطوح بالاتر تحصیل می کنند و ۱۰ تا ۳۰ درصد این کار را در ریاضی انجام میدهند.
موافقان تکیه بر گروهبندی و سرعت عمل به مزایائی برای دانش آموزانی اشاره میکنند که در کلاس مقطع خود با چالش روبرو هستند. در یک محیط یادگیری همگنتر، معلمان برای تطبیق آموزش با نیازهای دانش آموز راحتتر هستند و دانش آموزان از تعامل با همتایان مشابه بهره مند میشوند.
منتقدان معتقدند که تقسیم دانش آموزان میتواند به معنای از دست دادن رهبران و مدلهای نقش، شکافهای بیشتر برای رسیدن به موفقیت و عزت نفس پایین برای برخی از دانش آموزان باشد.
اما تحقیقات نشان داده است که دانش آموزان از مزایای گروهبندی کلاسی، گروهبندی رشته مقطع تحصیلی و برنامههای استعدادهای درخشان برخوردار و منتفع شدهاند، هرچند این مزایا بین گروههای کلاسی ناچیز است.
طبق این مطالعه، دانشآموزانی که از توانایی سرعت و یا شتابدهی علمی برخوردارند، به طور قابل توجه بهتر از همسالانی که فاقد چنین ویژگی هستند، و یا دانش آموزان بزرگتر، عملکرد بهتری دارند.
برخی نیز گفتهاند که آموزش باید از تلاش برای تدریس دانشآموزان در مورد آنچه که قبلا میدانند جلوگیری کند. اما دادهها به وضوح نشان میدهد که توانایی گروه بندی و شتاب، دو راه دستیابی به این هدف است.
هرچند گفتن بحث نهائی در باره این مسئله بسیار مهم، دشوار است، اما مطالعه جدید به شفاف سازی تاثیرات توانایی گروهبندی و سرعت عمل کمک میکند.
آنها در نوشته خود به این مطلب اشاره کردهاند که: “گفتگو باید انجام شود صرفنظر از این که چنین اقداماتی موثر باشد یا نه”. بخش عمدهای از شواهد در قرن گذشته “نشان میدهد که شتابدهی تحصیلی و اکثر اشکال توانایی گروهبندی مانند گروهبندی مقدماتی و گروه بندی ویژه برای دانش آموزان باهوش میتواند به طور قابل توجهی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان K-12 را بهبود بخشد.”
برگردان: زهرا سعیدی، کارشناس ارشد سیاستگزاری عمومی